Wat een gekke maar toch erg leuke dag. Ik sta rond 8 op en om kwart voor negen loop ik het hotel uit. Richting de trein. Ik ga vanaf sakaida station een stukje met de bus. Dat betekend eerst de ene tram lijn en vervolgens overstappen op een ander station op de andere trein. Dat gaat flitsend en alles sluit op elkaar aan. Als ik op sakaida station ben zoek ik de bus. Het is even wachten voordat de eerste bus komt en ik kan vragen welke bus ik moet hebben. De buschauffeur zegt stap maar in maar ik ga niet naar bushalte die jij vraagt maar wel daar in de buurt.

Dit doet hij allemaal in Japans begrijp er niks van maar dit maak ik eruit op. Als we al een tijdje onderweg zijn stopt de chauffeur. Stapt mee uit en wijst waar ik heen moet. Ik bedank hem en betaal. Maar jongens waar ben ik in vredesnaam. Ik weet het echt niet. Als ik een supermarkt zie ga ik er naar binnen. Koop er wat drinken en vraag waar ik ben aan de hand van mijn boekje. Het meisje wijst en eigenlijk ben ik best dicht bij de juiste weg. Gelukkig. Dan ga ik lopen. Het gaat vals plat omhoog. Meer vals dan plat. Als ik bij een rusthut je kom ga ik even zitten pak wat drinken en mijn boekje. Tis nog iets van een km maar wel flink stijgen. Ben benieuwd hoe het pad zal zijn. Als ik op pad ga en de bocht om draai zie ik lange traptreden die geleidelijk om hoog gaan. Nou dis te doen. Als ik weer een bocht maak schrik ik me te pletter. Haha. Hoeveel traptreden zijn dat. Na 100 stop ik met tellen. Ben net op gang. Dan komt er een soort van bocht. Ik denk dan nog dat ik er al bijna ben. Maar nee. Nog eens trappen. Ik moet er eigenlijk keihard om lachen. Wel mooi uitzicht en die trappen dat ga je hier wel leren dus het is eigenlijk een koud kunstje. Althans bijna. Dan kom ik bij de tempel. En wat denk je. Weer trappen. Maar de plek is prachtig. Ik besluit eerst te gaan zitten en wat te eten. Ik eet een half broodje en tomaatjes. Dan ga ik mijn rituelen doen en als ik de stempels in mijn boek heb ga ik nog even in het zonnetje zitten. Er komen verschillende mensen voorbij. Zo ook een echtpaar met een hond. Ze groeten en als ze terugkomen en ik zit er nog vraagt de vrouw in het Japans waar ik vandaan kom en of ik echt alleen ben. Ik knik beleeft en pak dan mijn spullen om te vertrekken. Dan vraagt de vrouw ben je lopend. En ik knik weer. Ze kijkt naar de lucht vraag waar ik heen moet en zegt haar man dat ik mee rij. Haha. Ik geloof dat ik dit wel fijn vind. Het is idd ineens flink bewolkt en het waait wat hard. Ik loop mee nasr hun auto en die wordt licht verbouwd voor mij. De hond gaat op de bijrijdersstoel ik mag daarachter zitten dan heb ik genoeg beenruimte en de vrouw komt naast me zitten. De man zit achter het stuur. De vrouw lijkt het wel gezellig te vinden al verstaan we elkaar nauwelijks. Ze pakt hasr telefoon en laat haar kleinkinderen zien. Die op vakantie zijn in Bali. Wat een schat van een mensen. Onderweg hebben we een paar druppels dat os al. Als we bij tempel 82 zijn vraag ik of ik een foto van ze mag maken. Dat mag en de vrouw wil ook graag met mij op de foto. Dan geef ik mijn naam slip aan haar met de extra tekst bedankt en ik wens jullie alle goeds. In het Engels. Dan lopen we samen naar de tempel. Weer wat trappen op en de vrouw zorgt voor mij. Ze vraagt of het gaat. Zo lief. Als we boven zijn wijst ze me de weg. Ik doe mijn ding bij de ene tempel dan stuurt ze me door naar de andere. Ik doe daar ook mijn ding en maak wat foto's. Als ik de trap afloop zit het echtpaar er nog. Ze wijst me het stempel kantoor en als ik klaar ben zegt ze ga je mee ook nog naar 83. Ik durf niet te weigeren en dat is maar goed ook. Ondertussen komt er nog een bekende aan. De jongen met 30 kg op zijn rug. Hij groet me gelijk en de anderen zijn verbaasd en willen een foto van hem. Dan gaan we weg. Als we nog net niet bij de auto zijn valt er een stortbui. En ik loop alleen in korte broek t-shirt en heb mijn tempeltas. Verder niks. Ik stap in en we rijden nasr de volgende tempel. Onderweg moet ik zo lachen. De hond wil wat aandacht dus legt zijn kop op been van de bestuurder. Die zegt dat hij weg moet en dat doet hij ook. Maar dan. Dan gaat hij bewegen op de stoel kijkt naar ons achterin kijkt nasr buiten en legt vervolgens zijn twee voorpoten op de arm van de bestuurder. Ik kan mijn lach niet inhouden. De vrouw corrigeert hem en dan gaat hij weer braaf af. Dit was te leuk!!! Als we iets verder rijden vergeet de man goed voor te sorteren. In nl zou je zeggen richting aanwijzer uit en er tussen kruipen. Masr nee we nemen gewoon de bocht gaan ergens een parkeerterrein op. Draaien daar en vervolgen onze weg. Het zonnetje schijnt weer.Ondertussen heb ik wel gezegd dat ik na deze tempel de trein verder pak naar mijn hotel. Toch wachten de man en vrouw tot ik klaar ben. En ik heb echt ruim de tijd genomen. Ook nu wijst ze me het stempel kantoor. Ik koop daar wat kleins voor deze mensen als bedankje. Van de vrouw van het stempel kantoor krijg ik snoepjes die alleen deze tempel heeft. Ik vind het zo leuk. Elke dag wordt ik wel op de een of andere manier verrast. Zo ook vandaag. En niet alleen met de auto rit en snoepjes ook weer met de tempels. Een voor een zijn het weer plaatjes. Als ik aan kom lopen wil de man en vrouw mij naar het station brengen. Ik zeg dat dat niet nodig is. Dit gaat allemaal met handen en voeten. Bij de auto neem ik afscheid. Bedank het echtpaar en geef ze het kleinigheidje. Ze zijn helemaal ontdaan. Ze kijken elkaar aan en de man zegt dan als eerst arrigato. De vrouw pakt mijn hand en bedankt me wel duizend keer. Loop dan nasr de achterbak van de auto en pakt nog wat drinken. Ze wijzen me de weg naar het station. Wat een aardige mensen waren dit. Dan loop ik op mijn gemak naar het station. Ik koop een kaartje nadat ik het gevraagd heb bij de balie. De man komt me helpen en wijst me het perron. En loopt mee. Hij verteld ook de tijd dat de trein komt. Mooi ik ga op het bankje zitten en in eens is de man er weer. Hij geeft me een folder van deze trein routes en daar staat ook wat extra info in over de stad. Ik ben hem dankbaar en hij wijst me hoeveel stations ik moet voordat ik eruit moet. Te leuk en aardig toch. Dan komt de trein en ik stap in. In de trein lees ik de folder en zie dat je op verschillende plekken bij station fietsen kan huren. Das wel een leuk idee voor aankomende dagen. Want ja na vandaag loop ik weer iets voor op schema. Als ik op mijn station ben stap ik uit en loop richting mijn hotel. Ik ben nog geen 50 meter op weg en ik zie een bekende. Hij zwaait. En komt naar me toe. Het is Paul de Australiër. Hij verteld dat hij alle tempels heeft gehad. Gister heeft hij het afgerond. En hij was een beetje verdrietig dat het zeg maar klaar was. Althans bijna want hij gaat nog naar 1. Ik ga dat ook doen. Ik krijg kippenvel als hij verteld dat hij klaar is. Ongelooflijk. Hij vraagt nasr mijn plannen en ik zeg hem via de buitenkant naar 88 te gaan. Verstandig besluit zegt hij. Was echt pittig. En ik had mijn rugzak gelukkig niet bij. Vertelde hij. Dan ben ik zeker blij. Dan verteld hij dat hij een paar crocs gekocht heeft. Hij kan niet wachten om ze aan te doen en zijn wandelschoenen uit. Haha. Ik ken dat gevoel maar ik heb wel paar andere schoenen in mijn tas. Dan nemen we afscheid met een omhelzing en wensen elkaar nog succes. Hij met laatste stukje naar 1 en zijn vrouw komt naar Japan om samen nog naar Tokio te gaan. En hij wenst mij succes met de laatste tempels. Wat bizar dat we elkaar dan toch weer treffen in deze grote stad. Ik loop vrolijk door naar mijn hotel en besef me maar al te goed dat het niet heel veel tempels meer zijn.

Morgen ga ik door de stad hobbelen.

Groeten,

Nanja