Ik begin mijn verhaal nog bij gisteravond. Ik lag al op bed maar had over heel de dag veel te weinig gegeten. Dus io mijn kloffie aan en naar de overkant van de straat. Daar is een joyfull waar ik wat kan eten. Ik bestel vlees en een salade. Dan zie ik in de menukaart een lekker drankje staan met grapefruit. Die besluit ik te nemen. De ober vraagt me of ik nog moet rijden aangezien er alcohol in zit. Ik zeg hem naar mijn hotel te moeten lopen. Dan knikt hij en schijf hem op. Als ik het drankje krijg en neem de eerste slok proeft het zalig maar hij zakt ook gelijk in mijn benen. Dan komt mijn eten. Heerlijk toch maar goed dat ik nog even wat ben gaan eten. Ik bestel gewoon een tweede drankje. Als ik daar drie slokken van op heb denk ik dekker stoppen anders vind je de overkant dadelijk niet. Gelukkig komt het in een blikje en neem ik de rest mee. Tis de eerste keer dat ik hier alcohol drink. Nou die viel goed.

Dan duik ik mijn bed in en maak een goede nacht. Paar keer wakker maar val snel weer in slaap. Om uur of 8 even plaspauze en zet ik studio voetbal aan op mijn telefoon. Dat zie ik niet want val weer in slaap. Om half 10 wordt ik wakker. Oke plan de campagne. Hops naar tempel 67. Ik ga pas laat weg uit hotel maar wat maakt het uit. Ik neem de heen en terugweg neem ik dezelfde weg. Eerste stuk langs de weg maar daarna tussen landbouw en wat huisjes. Ik loop er heerlijk. Ik kom langs een mooie plas en blijf daar even naar een soort meerkoetje staren. Ik zou er zo in willen duiken maar doe het niet. Als ik verder loop kom ik twee oude bekende tegen. Mijn Australische vriend en een japanner. We kletsen wat en hebben het over de klim naar 66. Beide heren maken een diepe buiging dat ik die heb gedaan. Ik moet er om lachen maar eigenlijk ben ik ook best trots dat ik die heb doorstaan. We nemen afscheid. De heren doen vandaag nog minimaal 3 tempels. Nou ik geloof ik niet. Als ik bij de tempel aankom zit er iemand die voeten masseert van de henro's. Ik sla over. Als ik de trappen Olga merk ik de vermoeidheid in mijn benen van gister. Verder geen spierpijn of wat. Als ik boven kom wordt ik beloond. Weer zo'n fijne plek. Ik ga eerst eens even zitten. Dan komt er een Japanse jongen. Nou bizar. Wat die meedroeg. Ik klagen over mijn rugzak van misschien 12 kilo. Hij heeft er 30 op zijn rug. Ja je leest het goed 30. Met zonnecellen aan al. Die gast is gek denk ik nog. Ik ga mijn rituelen doen en ga dan weg. De jongen gaat ook weg en ik vraag of ik een foto van hem mag nemen. Ik ben zwaar onder de indruk. Op de terugweg die hetzelfde is als de heenweg kom ik langs een tuin met mooie bloemen. Er zitten wel 100 vlinders in. Schitterend. Als ik op een kruispunt sta en even stop om iets te drinken stopt er een auto. Ik krijg twee flesjes drinken. Een fles thee(koud) en een fles sportdrank. Ik bedank de man hartelijk. Wat is en blijft dit toch bijzonder. Als ik weer langs de wat drukkere weg loop besluit ik iedereen te begroeten met een knikje en een glimlach. Ik doe dit meestal al maar nu doe ik het bewust. Geweldig wat een reacties die je krijgt. De ene zwaait. De ander knikt terug weer een ander knikt en lacht. Ik wordt hier vrolijk van. Dan kom ik een moeder met dochter tegen. Ik groet en geef de kleine meid een high five. Die reactie van dat meisje. Onbeschrijfelijk. De moeder bedankt me en wenst me succes. Heerlijk. Als ik langs een winkeltje loopt komt er iemand naar buiten gestormd. Osettai roept de man. Een cakeje en nog iets van zoetigheid. Ik stop het in mijn tas en bedank hem. De man glimlacht. En ik geef hem een glimlach terug. Wat is dit toch een geweldige belefenis. Elke dag is een feestje. Zelfs gister toen ik op was en niet meer kon. Waar ik moest huilen van uitputting en het even niet meer weten. Zelfs toen was het een feestje. Dat zag ik gister niet maar vandaag zeker wel. Een overwinning op mezelf. Als ik bijna bij mijn hotel ben koop ik nog wat bij de winkel en ga nog wat eten bij de joyfull. Vandaag toch zo'n 18 km gelopen. Morgen tempel 68 en 69 die liggen naast elkaar en dan ga ik verder kijken. 70 ga ik ook nog doen. Maar dan. We laten de dag het antwoord geven.

Groeten,

Nanja