Slapen in een vreemde omgeving en nanja gaan niet zo hand in hand. Zo ook vannacht. Ondanks dat ik het niet koud heb gehad buiten 8 graden kon ik de slaap maar niet vatten. Ook de weg naast me was vrij rustig dus daar lag het ook niet aan. Maar goed. Vanmorgen om kwart voor 6 mijn spullen gaan pakken, andere kleding aan en ontbijten. Geen uitgebreid ontbijt want dat was niet voorradig. Dan tent inpakken alles netjes achterlaten en gas erop. Zo'n 8 km naar tempel 66. Eitje zou je denken maar tempel 66 ligt op 900 meter hoogte. Ik heb gister advies gevraagd over de trail van vandaag. Hij is erg stijl maar te doen. Dus ben benieuwd.Vanaf de meet gelijk aan het stijgen. Zo dan dat valt niet mee met koude benen. Dan kom ik bij een tunnel. Bijna 900 meter lang. Er is een dun looppad naast de weg en de auto's die tegemoet komen remmen netjes af als ze bij me in de buurt zijn. Uit de tunnel ga ik nog even mijn drank voorraad aanvullen. Zodat ik onderweg genoeg te drinken heb want ik zal wel veel verliezen.

Dan nog klein stukje naar beneden. Als ik in de buurt van de trail ben neem ik een korte pauze en ga me nog even overdenken. Ik zie er nl een beetje tegenop. Ik zeg tegen mezelf wat maakt het uit al kom je om half 5 boven. Neem de tijd. Stap voor stap. Dan ga ik beginnen. Het eerste stukje is gelijk heftig. Niet een normale kuitenbijter maar een flinke. Ik denk nog heel even ik kan nog terug. Nee nanja. Je hebt met jezelf afgesproken dit te gaan doen doorzetten. Het gaat echt stap voor stap. Als ik op het bospad kom schrik ik wel even. Ojee. Zal dit heel de weg zijn. Ja dit was heel de 2,2 km. Ik puf en steun en stap voor stap ga ik naar boven. Soms stop ik na 5 passen soms na 10. Even rekken en benen schudden. Als ik al even onderweg ben komt er een stukje vlak. Dat voelt goddelijk. Het duurt wel geteld 50 meter en dan gaan we weer. Ik praat heel de weg hard op tegen mezelf. Hang denkbeeldige bordjes op met bemoedigende woorden. Ik zet denkbeeldig paaltjes neer waar ik even kan stoppen. Jezus zeg ik na een uur waar ben ik aan begonnen. Maar om nu naar beneden te gaan zie ik ook niet zitten. Dan moet ik eigenlijk heel hard lachen. Welke gek verzint er zoiets. Ja nanja. Onderweg kom ik niemand tegen. Alleen een geparkeerde fiets. Hoe die omhoog is gekomen is me een raadsel maar hij staat er. Ik heb geen flauw idee hoever ik ben. En elke keer als ik denk ik moet er bijna zijn dan komt er weer zo'n stijl stuk. Ik krijg nog een vrij vlak stuk. Wel met veel boomwortels dus concentratie is wel nodig. En de afgrond is diep. Ik loop echt in het bos de berg op. Schitterend die vogels die je hoort fluiten de hagedisjes die wegschieten maar meest wat ik heb gezien zijn mieren, stenen, bladeren ,dennennaalden en af en toe een paars bloemetje. Soms denk ik ik moet er bijna zijn want dan zit ik een beetje aan de top van de bomen en komt de blauwe lucht al tevoorschijn. Maar nee. Uiteindelijk doe ik er ruim 2 uur over om boven te komen. Een nieuw record. (Voor mij dan) en hij zal ook zeker een tijd blijven staan. Deze ga ik niet meer doen met dit gewicht en deze benen. Als ik de weg opdraai steek ik mijn handen in de lucht en juig. Haha niet gezien dat er net een auto aankwam. Die mensen moeten wel niet gedacht hebben. Dan nog ruim 2 km asfalt weg omhoog. Het gaat gelijkelijk. Maar voel mijn benen en billen toch. Weer stap voor stap. Als ik er bijna ben stopt er een auto. Het echtpaar geeft me een hand vol snoepjes en wenst me succes. Ik zet nog even door en ja hoor het laatste stukje is vlak en dan zie ik hem. Het is de klim waard. Ik doe als eerst mijn rugzak af en ga dan puffend zitten. Jemig wat ben ik blij dat ik er ben. Mijn shirt hemd Brown en stuk rugzak kan je uitkrijpen. Bizar. Ik kom nog een Zwitser tegen die ik gister ook had gezien. Hij had een andere trail genomen. Ik zeg hem heeeel verstandig. Haha. Ik ga mijn rituelen doen. Foto's maken en dan bedenken wat mijn plan gast worden. Deze tempel is wel echt heel tof. En heeft stukje beeldentuin waar je u tegen zegt. Ik kan hier blijven slapen. Maar heb zo goed als geen eten meer. Oke. Ik zit nog even en dan komt de man van het stempelhokje mij iets zoets brengen. Een bolletje wit met daarin zoetebonen pasta. Het is zalig en komt ook op juiste moment. Dan besluit ik met de kabelbaan nasr beneden te gaan. En daar wat te eten. Ik bestel udon noodles met nog wat erbij. Ik krijg bijna geen hap door mijn keel en ineens tranen. (Nu weer nu ik dit schrijf) dan zeg ik tegen mezelf. Je wilde nog een nachtje tenten maar kijk eens goed nasr jezelf. Je bent moe en beetje uitgeput waarom nog een nacht tenten met gevolg dat ik waarschijnlijk weer niet goed slaap. Oke wat dan. Ik vraag de mensen waar ik eet of ze voor mij een kamer willen reserveren in een hotel. Bijna alles zit vol. Masr gelukkig heb ik nog wat kunnen vinden. Beetje boven budget maar ik moet nu voor mezelf zorgen. Dan laat ik taxi komen. Regelt ook de eigenaar van de eettent. En die brengt me nasr mijn hotel. Ik heb een mooie kamer met fijn bed voor twee nachten. De receptionist erkend met mij af en ik krijg gelijk de sleutel. Zo nu eerst douchen. Als ik net onder de douche stap gaat de telefoon. De receptie. Ze hebben teveel gerekend en willen graag dat ik naar beneden kom. Het gaat uiteindelijk om 600 yen dat ik teveel heb betaald. Ze geven het verschil terug en bieden wel duizend keer hun excuus aan. Kan gebeuren. Netjes dat ze het gelijk melden. Dan ga ik nasr mijn kamer. Ga douchen en maak mijn blog. Nu nog even naar de supermarkt misschien en dan slapen!!!!

Groeten,

Nanja