Ik zit op de achterste rij in het vliegtuig en kijk dus over alle stoelen heen naar de cockpit.

Daar gebeurt het. Deze mannen brengen ons naar Helsinki. Zij gaan voor ons zorgen en zij communiceren met ons passagiers.Ook de cabin crew gaat voor ons zorgen. Leuke vriendelijke dames en heren.

Voor we vertrekken, meldt de piloot dat we moeten wachten op goedkeuring om te vertrekken. Wat hoor je om je heen. Diepe zuchten, mopperende mensen. En ik, ik denk alleen maar, we gaan eerder dan gepland mensen relax.

Niet veel later wordt het gebruikelijke ritueel voorgedaan door de stewardess. Hoe maak je je riem vast, de zuurstof maskers enz. Wat opvalt is dat 9 van de 10 mensen niet kijken. Zullen ze het wel horen? Ach ja, denk ik dan zo gaat dat nu eenmaal.

Maar dan een komisch tafereel. We zitten al even in de lucht en de lampjes van de seat belt branden nog. Er werd net nog gezegd, dat zolang de lampjes branden, je moet blijven zitten. (Dacht dat dit wel bij iedereen bekend was). Maar niet dus!

Er staat een vrouw op, een paar rijen voor mij , om naar het toilet te gaan. Als ze langs mij loopt wordt ze door de stewardess verzocht om te gaan zitten. Dat doet ze voor wel gezegd een minuut en dan gaat ze weer staan. Er volgen er nog meer!! Weer wordt iedereen verzocht naar hun plek te gaan. En wordt het voor de derde keer omgeroepen. dat zolang de lampjes branden je moet blijven zitten.

Nu het mooiste van alles. De lampjes gaan uit. Er staan stuk of 10 mensen op om naar toilet te gaan. Op het moment, dat de eerste mevrouw uit mijn verhaal aan de beurt is, gaan de lampjes weer branden. Turbulentie. Iedereen moet weer plaatsnemen totdat we geland zijn.

Ondanks dat ik moet lachen om het tafereel, heb ik ook best een beetje medelijden met die mevrouw.

Maar uit dit verhaal blijkt ook wel weer hoe de mens in elkaar steekt. Bezig zijn met hun eigen dingetje en wat er om hun heen gebeurt slaan ze niet op.

Je hebt een boodschapper en een ontvanger. Non-verbale en verbale communicatie. Als er ruis ontstaat op één van de lijnen gaat het mis. In deze tijd ontstaat er makkelijk ruis. We worden afgeleid door van alles.

Mijn boodschap luidt: Mensen kijk eens om je heen en luister! Er zijn vele mooie dingen te ontdekken.

Groeten,

Nanja