Pijnlijke benen

Als ik opsta is het licht bewolkt de zon schijnt wel maar ook weer niet. Later op de dag veranderd het in bewolkt.

Mijn plan is om met de bus naar 60 te gaan en daarvandaan te voet naar 61,62,63 en 64.

60 ligt op een berg. Ik ga wat eten kopen voor onderweg en dan loop ik naar de bus. Elke bus die langskomt vraag ik of dat de bus richting de tempel is. Nee dus. Als ik het weer vraag stapt er een buschauffeur uit en wijst me de tijd dat de bus komt. Nog ruim anderhalf uur wachten. Shit ik had gister beter al naar de tijden kunnen vragen. Ik had tijd zat. Oke plan bijstellen. Als ik nu nog anderhalf uur wacht haal ik niet wat ik wil doen en dat is zelfs nog maar de vraag of ik dat haal. Ik loop naar de taxi en vraag hoe duur het is. Shit niet heel goedkoop maar doe het toch. Hij zet me af op de parkeerplaats van de tempel en wil blijven wachten. Dan zeg ik nee ik loop de rest. Hij vraagt of ik dat zeker weet en ik bevestig. Dan zegt hij nog tegen een paar mensen op de parkeerplaats dat ze me moeten helpen om naar de ingang van de tempel te komen. He ik ben niet gek hoor!!! Ik wil alleen even paar foto's maken voordat ik ga. Dan neem ik het pad naar 60. Een niet al te grote wel fijne tempel. Ik doe mijn ding en ga dan mijn stempels halen. Dan zie ik een bekende. De Australiër. Ik heb hem in begin ontmoet. Hij vraagt hoe het met me gaat en ik vertel hem wat verhalen. Hij is sprakeloos. En vind het prachtig. We nemen afscheid en we komen elkaar vast in de afdaling weer tegen. Ik haal mijn stempels ga plassen en ga dan op pad. Mooie tocht door het bos. Nou mooi!!! Het bos is prachtig in al zijn kleuren en geluiden. Maar het pad vervloekt ik soms. Grote delen zijn gewoon goed te doen maar er zijn stukken bij waar ik alle scheldwoorden uit mijn vocabulaire tevoorschijn tover. Diepe trappen, oke dat gaat langzaam maar dat gaat nog, van die lichte klei laag pad. Dan moet je oppassen dat je niet door glijdt maar ook dat gaat nog. Waar ik het meest een hekel aan heb is als er stenen liggen van die grote niet goed in te schatten of ze vast liggen of niet. Dan kom ik op een stukje met steen wat met een rivierbedding is geweest. What thee fuck! Ik worstel me er voorzichtig door heen en dan komt de Australiër er al aan. We lopen samen een stukje op totdat we gaan stijgen. Ik hou hem gewoonweg niet bij. Ik zeg hem dat hij niet op mij hoeft te wachten en dat hij gewoon lekker door moet gaan. We wisselen email adressen uit en nemen afscheid. Ik ga op mijn eigen tempo verder. Als een olifant door het bos. Stap voor stap. Soms sta ik stil en luister ik naar de vogels(ook om beetje op adem te komen) en dan loop ik weer door. Uit het niets zie ik wat roze. Een boom in bloei. Ik blijf er even naar kijken en maak er een foto van. Het pad blijft wisselend en uitdagend. En sommige stukjes zijn best stijl. De afgrond trouwens ook. Op de stukken waar het kan maak ik wat tempo. Dan vraag ik me af of er nooit een eind komt aan dit bospad. En dan dan hoor ik in de verte auto's. Ik kom dus dichter bij de bewoonde wereld. En ja hoor niet veel later na een stijl bochtig stuk met kleine kiezels zie ik asfalt. Heerlijk ik ben er bijna. Uhm. Beetje verkeerd ingeschat dekker. En niet de kaart in je hoofd geprent. Ik loop en loop. Mijn benen doen zeer. Maar ze doen goed werk. Heel eerlijk ik ben blij dat ik geen rugtas op mijn schouder heb. De asfalt weg gaat ook nasr beneden en dat is toch echt een aanslag op je knieën. Ik heb me voorgenomen pas te pauzeren bij tempel 61. Ik loop en loop tussen het groen op het asfalt. Ik moet er nu toch echt bijna zijn. Net voordat ik er ben doen we nog een stukje bospad. He ben ik niet al moe genoeg. Moet ik me weer extra concentreren. Als ik uit het stukje bos kom kom ik bij een tempel. Yeahhh denk ik ben er. Niet is minder waar. Nog niet op de juiste plek. Ik loop de trappen af en ga nog over een stukje asfalt weg. En dan dan ben ik er. Wat een teleurstelling op eerste oog. Heb ik hier dat daalwerk van bijna 10 km voor gedaan. Tis een grote plaats en modern. Het gebouw is vierkante en straalt weinig uit. Ik ga eerst op een bankje zitten en wat eten. Heel langzaam komt het besef dat dit toch ook wel een gekke bijzondere plek is. Ik zie al voor me dat het plein vol mensen staat en de monnik vanaf het balkon iedereen toespreekt net als de monnik gister morgen bij ons deed. Dat moet wel heel gaaf zijn. Bedenk ik me en zie het ook voor me. Als mijn broodje en wat strong Pepsi erin zit wordt het tijd voor mijn rondje. Als ik opdta lijk ik wel een kreupele. Jemig zeg dekker je ben pas 39 en je loopt als een hoog bejaarde. Dan ga ik mijn plan bijstellen voor vandaag. Ik doe alleen nog tempel 62 en dan pak ik de trein naar mijn slaapplaats. Tempel 62 is op een afstand van binnen de 2 km. Nou dat moet dat kreupele lijf nog wel aankunnen. Als ik daar heen loop ga ik ineens twijfelen of ik wel goed loop. Ik pak mijn boekje erbij en ja hoor ik loop goed. Tempel 62 is klein en kneuterig. Wel een fijne sfeer. Ik doe mijn rituelen maak wat foto's haal mijn stempel en loop naar het station. Das 50 meter verderop. Als ik daar ben zie ik dat nog een klein uur wachten is. Ja wat doe je dan. Oke plan wijzigen. Ik loop nog 1,5 km naar 63 en stap dan daar op de trein. Onderweg kom ik langs een hele grote supermarkt. Ik koop er een stukje vlees voor vanavond en loop dan snel door nasr 63. Daar doe ik gelijk mijn rituelen en steek twee extra kaarsjes aan. Een voor elke been die me vandaag weer hebben geholpen om van a naar b nasr c en naar d te gaan. Tis een fijne plek hier. De sfeer is goed. Heerlijk. Op naar het station. Het is nog even wachten. En voor het eerst vandaag heb ik het koud. Ik loop natuurlijk in mijn korte broek. Dat was misschien niet het slimste idee voor vandaag. Om half 5 komt de trein. Deze zit overvol met scholieren in uniform. Tis de eerste keer dat ik de trein zo vol meemaak. Ik hoef maar twee haltes. Een jongen staat voor me op maar ik wil blijven staan. Ik wordt zo stijf ben bang dat ik niet meer overeind kom. Haha. Ik gebaar de jongen dat hij kan blijven zitten. Na twee haltes ben ik er. Mijn hotel is bij het station. Gelukkig. Nu snel mijn blog afschrijven en dan douchen en in bad. Wat een dag!! Had verwacht dat ik iets beter in mijn conditie zou zitten na al die weken maar dat viel me toch nog flink tegen. En morgen, daar denk ik nog even niet aan.

Groeten,

Nanja

Weer zo'n lekker dagje

Daar ga ik dan voor de twee keer. Ik deed iets fout en toen was mijn concept blog weg. FoetsiozurGelukkig heb ik zelf een goed geheugen en hoop ik dat ik precies hetzelfde op papier krijg

Wat maak ik hier toch allemaal mee!! Met deze vraag werd ik vannacht stuiterend wakker. Blij met alles wat op mijn pad komt. Blij met elke osettai die ik krijg. Van drinken tot eten van geld tot een lach. Maar wat er gister gebeurde ben ik nog steeds van onder de indruk. Niet dat geld wat ik kreeg deed het hem. De vrouw die speciaal naar mij op zoek was. Ja naar mij. Ik heb haar alleen vriendelijk de weg gevraagd. Het feit dat zij daar zat dat maakte me van mijn stuk. Een passant en dan die komen zoeken. Ik blijf het bizar vinden masr ook mooi. En met die gedachten val ik weer in slaap. Niet voor heel lang want de wekker staat om5.15. Het is net of ik moet werken. Maar niets is minder waar. Om 6.00 is er een gezamenlijk gebed. De monnik die het leid is gekleed in paars en geel gewaad. De andere monnik is geheel in het paars. Ik wordt meegezogen in het monotone meerstemmig geluid van de heren. Intens is het. Af en toe wordt er op de klankschaal geslagen. Ik blijf luisteren naar dat geluid. Ik voel de trillingen in mijn lijf. Het geluid blijft lang aan. Het is dan ook geen kleine klankschaal. Er worden ook nog andere instrumenten gebruikt. Dan wordt het tijd voor de hartsutra. Iedereen doet mee en we worden begeleid door de trom. (Ik kom even niet op de naam). Wat geweldig is dit. Je wordt gedragen door de klanken. Het tempo ligt wat hoog maar doe mijn best om het te volgen. Dat lukt aardig. Als ik denk dat het klaar is draait de monnik zich nasr ons toe. Vraagt aan iedereen waar hij vandaan komt en begint dan een betoog. In het Japans. Ik kan het niet verstaan masr het komt uit zijn hart dat zie je aan alles. Ondanks dat ik er weinig van heb verstaan en ik de boodschap waarschijnlijk zelf heb ingevuld vond ik het prachtig mooi om mee te maken.

Voor mij was de boodschap het volgende. Wees trots op jezelf, als henro maar ook daarbuiten, wees dankbaar voor alles om je heen maar ook jezelf, geniet van het henro zijn, wees blij met de ossetai die je krijg. Wees oprecht en eerlijk en geniet van je pad en de tempels.

Nogmaals ik heb geen flauw idee of hij dat heeft gezegd maar zo voelde het voor mij.

Toen het klaar was gingen we naar de eetzaal. Het was inmiddels 7 uur. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Al eet ik de door gekookte rijst niet helemaal op. Een aantal heren gooit die maaltijd nasr binnen en gaan dan op pad. Ik ben een van de laatste die weggaat. Ik bind mijn rugzak op nadat ik iedereen bedankt heb voor de goede zorgen en ik mijn oizuru heb gekocht. Een beetje laat al dik over de helft maar hier voelde het goed. Ik kreeg hulp mocht alles passen wat ik wilde. Ben dus blij.

Dan sta ik voor een keuze via de weg het eerste stuk naar beneden of de trap. Ik kies de weg. En a hteraf maar goed ook. Als ik namelijk bij de trap aankom komt er ndt een van de Japanse mannen er vanaf. Zijn elleboog onder het bloed. Hij was uitgegleden. Ik keek nasr zijn elleboog en besloot het in overleg wat schoon te maken. Ik pak een handdoekje uit mijn tas(inmiddels al wat gespaard) en maak hem nat met water. Het is een aardige schaafwond. Dan pak ik de sterilon uit mijn tas en zeg de man fat OK de wond wil ontsmetten en zeg dat dat best pijnlijk is. De man geeft geen krimp als ik het erop doe. Als ik klaar ben zegt hij zooo das niet zo'n lekker gevoel maar dankjewel voor je hulp. Ik heb geen pleisters en hij ook niet dus hij laat het drogen aan de lucht. Dan stappen we verder en nemen afscheid. Ik ga via het bospad en hij via de weg.

Het bospad is geweldig,met trappen(waarvan sommige treden echt hoog zijn, met stenen, gewoon pad. Mooi. Ik voel me fijn en loop er fluitend doorheen. Dan komt er een tegenligger. Ik groet hem en de man vraagt waar ik vandaan kom. Dan vraagt hij of hij een foto mag maken. Hij zpaart foto's van henro's van over heel de wereld. Ik voel me net een fotomodel. Haha ik shirt met lange mauw, mijn korte broek met palmbomen mijn hasr strak nasr achter met een knot en die grote rugzak. Echt een fotomodel look. Als hij klaar is. Hij neemt er een stuk of 8. Allemaal analoog dan vraagt hij of ik ook een fototoestel heb. Ik geef mijn telefoon en hij maakt twee foto's. En ik moet zeggen ze zijn best leuk. Als ik de man bedank en afscheid wil nemen komt er nog een ander toestel uit zijn tas. Of hij nog een foto mag maken. Ik vind goed hoor!! Daarna vervolg ik mijn weg. Echt met een BiG smile. Het is net 8 uur en dan al dit. Ik kom in een stukje bamboe bos. De wind hoor ik door de bomen gaan. Ze kraken. Bijzonder geluid. Toch kijk ik even naar boven of er niet een per ongeluk naar beneden komt zeilen. Maar dat is niet zo gelukkig. Dan draai ik de weg op. Ik loop door wat achterafstraatjes. Het is er erg rustig. Als ik de eerste mensen tegenkom begroet ik ze met een glimlach en een knikje. Het zijn werklui en hebben de weg afgesloten. Ik wil afslaan om stukje om te lopen maar wordt terug geroepen. Het werk wordt even stilgelegd en ik kan verder. Mooi en handig. Ik bedank de mannen en ga verder. Onderweg koop ik nog een flesje drinken. Als ik bijna bij tempel 59 aankom passeert er een oude man op een scooter. Ik groet en loop door. Niet veel later rijd hij naast me. Vraagt waar ik vandaan kom. Wenst me veel succes en geeft me een hand. Dan draait hij om en vervolgt zijn weg en ik ook. Als ik aankom bij de tempel ga ik eerst even in het zonnetje zitten en genieten van de sutra's die de andere mensen oplezen. Af en toe komt er iemand naar me toe voor een praatje. Als het wat rustiger is doe ik mijn ding en haal mijn stempels. Elke keer als ik die stempels haal voel ik me een klein kind die een snoepje krijgt. Dan ga ik richting trein. Ik doe vandaag geen tempel 60. Dat is ook nog wel even verderop maar ook in de bergen. En daar heb ik vandaag geen zin in en ga morgen bedenken hoe ik er heen ga. Als ik naar het station loop das nog 2,5 km ongeveer kom ik langs een school. Buiten zijn verschillende groepen bezig met gymles. Ik blijf even staan om te kijken. Ik wordt opgemerkt door een meisje eb die zwaait. Met als gevolg dat alle hoofden mijn kant opdraaien inclusief die van de meester. Ik zwaai en loop dan snel door. Ik wil zijn les niet verder verstoren. Dan kom ik uiteindelijk op einde van het sportveld. Daar zit een klas op de grond en voor hen staan palen. Ze moeten er proberen in te klimmen. De meeste lukt het niet tot de helft. Als de laatste groep aan de beurt is klauteren er twee jongetjes als volleerde acrobaten de paal in. Binnen een zucht en een scheet staan ze ook weer beneden. Zo leuk om te zien. De klas heeft mij niet opgemerkt maar de juf wel. Ze glimlacht en knikt. Ik knik terug en loop door. Als ik op station aankom dan komt de trein al over 10 min. Goed getimed Dekker zeg ik tegen mezelf. Ik moet 7 stations verder zijn. Ik ga naar saijo city. Dat is voorbij tempel 64. Daar blijf ik twee nachten als ik althans een slaapplek kan ritselen. Bij eerste hotel ist gelijk raak voor een redelijke prijs. In check tijd is drie uur dus ik ga nog even aan de wandel. Ik zie een aanbiedingen winkeltje en ga er naar binnen. Die mensen moeten echt gedacht hebben wat komt die hier doen. Ze verkopen er namelijk pladtick tasjes die je bij de boodschappen krijgt. Verpakkings materiaal voor eten, stokjes, andere zakjes, linten, enveloppen enz. Ik krijg er leuke ideeën en koop er wat. Niet te zwaar want ik moet nog 28 tempels. Haha en moet het toch meezeulen.

Daarna loop ik op mijn gemak je terug. Koop wat drinken bij de supermarkt en kijk bij de winkeltjes ernaast. O een gebakswinkeltje. Ik ga er naar binnen en besluit mezelf te trakteren. Ik kies een chocolade gebakje met een aardbei. Tis een klein gebakje. Hier zijn de gebakjes niet zo groot.

Ik krijg het mee in een doosje en een tasje. Dan wordt het tijd een plekje in de zon te zoeken. Die vind ik achter mijn hotel. Een heerlijk bankje. Tijd voor mijn gebakje. Als ik het doosje opendoe ben ik verbaasd. Naast mijn gebakje zit er ook een lepeltje en een koelelementje in. Briljant!!!!

Dat koel elementje gebruik in gelijk voor mijn achillespees. En dan begin ik aan mijn gebakje. Het is goddelijk. Als mijn gebakje op is wordt het tijd voor mijn blog. Ik ga nog even verzitten om in de zon te blijven. Het is inmiddels al drie uur geweest masr ik vind wel lekker zo. Al moet ik me nog wel even smeren. En morgen tempel 60. Eerst al mijn opties goed bekijken en daarna kies ik er een uit.

Groeten,

Nanja

Een dag om nooit te vergeten

Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen. Nou ja. Gisteravond kreeg ik een berichtje van mijn mama. Ze was gevallen. Gelukkig blijkt het alleen een gekneusde hand te zijn en niks gebroken.

Vanmorgen stond ik op met een wat suffig hoofd. Pff niet zo'n lekker begin. Maar ach. Komt vast goed. Ik ga ontbijten neem twee boterhammen kopje thee en glaasje sap. Als dat erin zit ga ik naar mijn kamer voor plan de campagne en voeten te tapen. Ik heb het plan om vandaag 56,57,58 en 59 te doen en dan met de trein stukje verder.

Ik pak om half 9 mijn tas en ga op pad. Oja. Eerst nog even langs de bakker als ik op het station ben. Ik drink er eerst nog een kopje thee en dan koop ik broodjes voor onderweg. Ik doe mijn vertaal app open en zeg de dames van de bakkerij dat dit de beste broodjes van heel shikoku zijn. Ze moeten blozen en roepen de bakker erbij. Die vind wel leuk. Bedankt me en ik krijg nog een broodje van hem. Dan ga ik richting 56. Bij de winkel koop ik nog wat drinken. Die dames zijn onder de indruk dat ik alleen loop en wijzen me de weg. En zwaaien me zelfs uit. Dan kom ik bij tempel 56. Niet heel bijzonder op eerste oog. Ik doe mijn tas aF en dan dan gebeurt er iets. Ik schrik er in eerste instantie van maar het is zo mooi. Er staat fluit te spelen. (Shakuhate). Zo bijzonder. Ik loop er naar toe maak er een filmpje van en bedank de man als hij klaar is. Dit was echt zo mooi. Dan pakt hij een hele grote schelp en gaat samen met zijn vrouw erop spelen. Nou niet normaal. Ook dat is zo gaaf. Als ze klaar zijn bedank ik ze wederom. De man vraagt wat ik bij me heb en ik vertel van mijn didge en de fluit die ik heb gekregen. Ik dperl voor hun stukje op mijn didge. De man krijgt kippenvel. De vrouw vraagt of ze het mag proberen. Lukt haar niet haar man krijgt er wel geluid uit. Dan mag ik op de schelp blazen. Jemig wat tof!!!! Zowel de man als de vrouw lijken verbaasd hoe makkelijk ik er een mooi geluid uit krijg. Dit is zo'n gaaf gevoel. Dan zegt de man probeer mijn fluit ook eens. Die speelt makkelijker dan de fluit die je hebt zegt hij. Ik begin te fluiten. Neeeee ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Zo tof dat lukte en zo gaaf dat ik van die man mocht spelen. De man gaat nog een tweede keer spelen. Ik ga rustig op een bankje zitten en laat me meegaan op de klanken. Langzaam loopt er een traan over mijn wang en komt er tegelijkertijd een glimlach op mijn gezicht. Dit maakt deze tempel gelijk tot iets unieks.

Ik ben blij heel blij. Ik zeg het koppel gedag en ga dan zelf aan mijn rituelen beginnen. Nog steeds onder de indruk van wat net gebeurde. Als ik klaar ben pak ik mijn tas en ga richting 57. De weg ernaartoe is niet zo lastig en vind het dan ook in een keer. Daar ga ik eerst mijn broodje eten en wat drinken. Dan komt er een buslading aan. Dit keer met blanke mensen. Het blijken Amerikanen, australiers, Canadezen te zijn. Een van de dames heeft een mooi belletje dus vraag aan haar waar ze die vandaan heeft. Gekocht bij een van de tempels zegt ze. Ik had hem nog niet eerder gezien. Dan raken we aan de praat over van alles en nog wat. Ze is onder de indruk dat ik alleen loop. Dan haalt ze er iemand bij die hem ook een keer heeft gelopen. Hij ziet mijn didge zitten en vraagt of ik dat speel. En vraagt daarna of ik een stukje voor hem wil spelen. Heel de groep komt erbij staan. Ik speel en de begeleidster een Japanse begint de sutra op te zeggen. Ik volg het ritme en er ontstaat wat gaafs. Een van de mensen zegt jij moet mee op tour. Haha. Nou nee. Met veel plezier geniet ik nog even na als de groep weggaat. Dan mijn rituelen en stempel. Dan zie ik daar zo'n bel. Ik koop hem. Geef hem mezelf kado. Tis een bel zoals die in de beltoren hangt. Alleen dan in het klein. Blij loop ik weg bij tempel 57. En je raad het al ik let niet goed op de bordjes. Dus raak van het pad. Ik vraag aan een dametje wat op hetvland bezig is waar ik heen moet en ze wijst me de weg. Dan kom ik weer herkenbare dingen tegen die in mijn boekje staan en vervolg mijn pad. Oke wat doe ik. Neem ik de trappen bij de tempel of de weg. Ik kies voor de trappen. Halverwege vervloekt ik mezelf. En ga ik stuk. Ik neem even een adempauze en dan komen er twee mensen aan. Blijken Nederlanders. Ik heb een leuk gespreket ze. We lopen naar de tempel en ik ga eerst op zoek nasr water. Ik moet drinken. Daar zit ook de groep van tempel 57. Die vragen of ik echt die trappen heb genomen. Haha. Ja anders was ik wel van de andere kant gekomen. Ik geef mijn laatste broodje weg aan mijn Nederlandse henro genoten(ik kende ze niet zijn geen lid van de groep). Die vinden het broodje heerlijk. Als zij weggaan kijk ik naar de tijd. Half 3 geweest. Als ik nu nog naar 59 wil. 7 km. En dan nog 2,5 naar de trein. Denk dat ik dat maar niet moet doen. Ik vraag bij het stempelhokje of ik kan blijven slapen en dat kan. Mooi. Ook deze mevr ziet mijn didge en vraagt of ik voor hasr wil spelen. Dat doe ik. Ongemerkt staan er nog wat amdere mensen achter me en die klappen als ik klaar ben. De mevr speelt nog even op mijn fluit. Ik ga betaald slapen krijg ik ook nog eten. Heerlijk. Tempel 58 is op een heuvel. Mijn kamer wordt gewezen. Ik krijg koekjes en de thee wordt me gewezen. Dan ga ik badderen. Als ik net in het sop zit komt er iemand zeggen dat er een oude Japanse vrouw voor mij is. Hè zeg ik voor mij!!!!!? Ik heb geen flauw idee wie dat kan zijn. Kimmie misschien. Die stuurde me een mailtje masr die zit in takamatsu. Schreef ze. Ik was haar eerder tegen gekomen in uwajama en ze wil me graag in takamatsu ontvangen. Dat is enige wat ik kan verzinnen. Ik doe mijn badderbeurt wat sneller. Ga nog wel heerlijk in HST hete bad en dan ga ik op zoek naar de vrouw. De vrouw moet huilen als ze me ziet. En ik denk dan ken ik je ergens van. Ik heb haar vanmiddag gezien. Zij heeft me de weg gewezen. Ze was blij dat ze me nog trof. Ze sprak geen Engels maar met beetje hulp kwamen we er wel uit. De vrouw is erg dankbaar. Dan pakt ze iets en geef het aan mij. 5000 yen. Zo'n 40 euro ruim. Dan moet ik ook een traantje wegpinken. Dit is bizar. Ik ga snel mijn telefoon halen voor nog een foto. Ik zwaai haar daarna uit en dan moet ik echt heel hard huilen. Wat een mooie bizarre dag. Ik kan jullie niet vertellen hoe ik me precies voel.

Ik ben dankbaar dat ik vandaag heb mogen meemaken. Ik ben dankbaar voor alles wat op mijn pad komt. Ik ben dankbaar voor alle liefde volle gebaren van de mensen hier in Japan. Ik ben dankbaar dat ik hier ben.

Groeten,

Nanja

Regenachtige klamme bijzondere dag

Het is rond 7 als ik wakker wordt. Wat een heerlijke nacht heb ik gehad. Maar twee x wakker. Wat zal het worden vandaag. Er is regen voorspeld. En aan de broeierige warmte van gister zou dat best eens waar kunnen zijn. Ik blijf nog even liggen voordat ik ga ontbijten. Bij ontbijt zit ik bij het raam. En idd het regent. Oke. Niks aan te doen. Dan toch echt proberen nog een slaapplaats in deze buurt te regelen. Heb geen zin om me heel de dag nat te laten regenen. Plan is wel om naar 54 en 55 te gaan.

Als ik mijn spullen heb gepakt en ga uitchecken vraag ik of ze voor mij kunnen bellen. Ik ben een bofkont. Hotel portside. Vlak bij het water en vlakbij tempel 55. Check in om 15.00. Prima. Tis rond 9 als ik het hotel verlaat. Ik besluit eerst kopje thee te gaan doen op het station bij de bakker. En koop daar voor vanavond ook broodje. Ze hebben er van alles. Gevulde broodjes, broodjes met chocola, met worstjes maar io neem gewoon broodjes met niks erop. Maar is zooooo lekker.

Dan alleen nog verzinnen of ik met de bus naar 54 ga of toch lopen. Als io buiten kom is het droog. Nou das mooi. Met de benenwagen naar 54. Tis een km of 4. Ik loop wat anders omdat io niet twee keer dezelfde route wil nemen. Als ik er bijna ben wordt ik aangesproken door een hardloper. Waar ik heen ga. Of ik het kan vinden. Dus laat hem mijn boekje zien. Dat komt wel goed. Toch zegt hij ik breng je er wel heen. Dus hij loopt mee en we hebben een gezellig praatje. Man van boven de 60. Heeft geen werk. Maar wel eigen land. Als we bij de tempel zijn geeft hij me 300 yen. Voor koffie onderweg. Zo aardig. Ik bedank hem en hij neemt de benen. Daar sta je dan bij tempel 54. Beetje met een mond vol tanden. Ik besluit eerst even bij te komen. Even niks. Dan komt er een bus aan. Blijken Chinezen. Een jonge knul komt een praatje maken. Hij vind zo bijzonder dat ik alleen ben. Hij is een week hier en doen alle 88 tempels. Maar zegt hij als ik nu met jou spreek en jou boekje ziet dan ga ik dit ook een keer lopend doen. Hij vraagt of hij mijn boekje mag fotograferen. De hartsutra die erin staat maakt hij ook een foto van. Hij vind het geweldig. Dan hoort hij zijn groep en gaat er snel weer naar toe. En bedankt me voor de inspiratie. Haha. Te leuk.

Het begint te druppen dus ik ga snel mijn rituelen doen en wat foto's maken. Als ik klaar ben gaat het even los. Maakt mij niet uit ik heb de tijd aan mezelf. Er wordt me een ritje aangeboden naar 55 door een echtpaar mast die sla ik af. Ik wacht tot het wat minder hard regent en dan ga ik lopen. Dat duurt zo half uurtje. Ik bind mijn rugzak op en dan komt er weer iemand naar me toe. Geeft me 200 yen en zegt osettai. Ik blijf dat bijzonder vinden. Ik bedank de oude man en ga op stap. De weg wordt goed aangegeven. Als ik op een gegeven moment de trap omhoog heb genomen is het weer droog. Ik kom uit op een mooi plekje. Soort parkje denk ik dan nog. Maar als ik verder loop kom ik op een mega grote begraafplaats. Erg indrukwekkend. Als ik mijn pad/de straat vervolg loop ik in een stukje met de kersenbloesem die al op zijn retour is maar toch blijft het mooi. Aan einde van de weg en van de begraafplaats begint het weer te druppen. Plu weer omhoog en gaan. Dan kom ik weer dicht bij het station. Vlak daarvoor zit een curry tentje. Ik besluit daar te lunchen. Jemig. Ik neem curry met groente en stukje kip. Ik krijg het niet op. Zoveel is het. Als ik door ga naar tempel 55 begint het weer te regenen. Bij aankomst tempel 55 komt het met bakken uit de hemel. Tempel 55 vind ik een beetje raar. Raar van opbouw. Parkeerplaats middenop. Ik krijg moeilijk het echte tempel gevoel. Toch doe ik mijn rituelen haal mijn stempel en maak wat foto's.

Dan kijk ik in mijn boekje welke kant ik op moet voor mijn hotel. Dan zegt er iemand waar moet je heen. Dus ik port side hotel. Hij vraagt het telefoonnummer. Belt het hotel voor de straatnaam denk ik. En zeg mij in te stappen. Binnen 5min ben ik op de plek van bestemming. Heerlijk. Ik bedank de twee heren. Wat heb ik weer een mazzel vandaag. Het aantal afgelegde km is niet zoveel. Onder de 10. Ik wist dat ging regenen vandaag dus daar mijn planning op aangepast. En tis prima zo.

Bij hotel staat er een aardig meisje bij de receptie. Ze geeft me nog wat badzout mee en vraagt of ik verder nog iets nodig heb. Nou nee. Bedankt. Als ikbij mijn kamer kom schrik ik even. Het voor stukje ziet eruit alsof het een Japanse stijl kamer is en ik had gevraagd. Westerse stijl met bed. Als ik de deur open schuif zie ik tot mijn opluchting een bed. Niet een maar twee. En er staat ook een bank in.

Tis niet heel luxe allemaal maar ik ben er blij mee.

Wat ik ook nog wilde zeggen is dat ik het bijzonder vind hoeveel mensen mij volgen op mijn blog. Ik hou niet zo van in de belangstelling staan. Daarom ben ik beetje blij dat ik ver weg ben.

Maar het heeft ook mooie kanten hoor. Zo krijg ik veel appjes en reacties op mijn blog, een video met oefeningen voor mijn been en rug,Hulp van mijn zus met mijn creditcard. Maar ook de brieven die ik mee heb zijn een positieve boost.Contact met vriendinnen via messenger en app zijn fijn. Ik ben dus eigenlijk een kleine bofkont

Dus ondanks ik niet graag in de belangstelling sta wil ik jullie langs deze weg alvast wel bedanken voor al dat moois wat jullie me terug geven.

Groeten,

Nanja

Rare warme dag

Fijne Pasen!!!

Zo wat doe je dan. Gisteravond nog met familie gebeld. Iedereen was op een feestje had ik ze gelijk allemaal.

Daarna beetje moeilijke nacht. Dus vanmorgen vroeg op op gemak me klaarmaken. Eerst even lang de 7eleven winkel wat eten scoren en dan op pad. Mijn plan is tempel 54 en misschien 55 en dan in imanbara overnachten en liefst twee nachten. Als ik uit de winkel kom ga ik op pad. Ja het verkeerde pad. Ik loop bijna drie uur in de heuvels zonder iemand tegen te komen en heb geen flauw idee waar ik ben. Maar tis mooi groen, lekker rustig. Ik zweet me leeg. Dan besluit ik mijn kleding te wisselen. Gewoon boven op de berg. Op de weg. Haha. Nieuw shirt en nieuwe korte broek. Das fijn weer beetje droog spul aan.

Ik zie vanaf de top waar het stadje is waar ik was maar heb geen flauw idee hoe die weg loopt. Ik denk dan zal ik terug lopen maar doe het niet. Ook deze weg komt waarschijnlijk uit ergens op een punt met een grote weg. Ik vervolg mijn weg en heel langzaam kom ik huisjes tegen. Das een goed teken. Van die echte Japanse huisjes en daarnaast staat dan een modern huis. Echt aparte combi. Dan zie ik auto's rijden op iets wat een grote weg lijkt. Ik loop die kant op en zie dan waar ik ben. Bijna op mijn beginpunt van vanmorgen.

Ik wilde het vandaag rustig aan doen. Mijn voeten vragen erom en dan gebeurt er dit. Ik moet er zelf wel echt keihard om lachen. Ik besluit niet vanaf daar naar tempel 54 te gaan maar ik neem de trein naar imanbari. Beetje grotere stad. Als ik daar aankom ga ik op zoek naar een slaapplaats voor beetje redelijke prijs. Dat lukt alleen kan ik masr 1 nacht blijven. Dan kijk ik morgen wel weer verder. Inchecken is om 15.00. Ik zei geeft niet. Ik ga lekker van de zon genieten en ergens lunchen. Ik hobbel wat rond. Beland in café. Drink daar glaasje sap en ga dan weer de zon in. Ik dwaal wat rond en als ik aan de andere kant van station uitkomt zie ik een onsen. Ga ik erheen of niet. Ik doe het. Goed voor mijn spieren en was toch soort van langzaamaan dag. Op eerste gedeelte na dan. Ik ga de onsen binnen en het is er fijn. Verschillende baden en een bad met een harde jetstream. Die zet ik aan en masseer daarmee mijn heup, bovenbeen en onder rug. Heerlijk en pijnlijk. Als ik het knopje 5x aan heb gezet voor dat been doe ik ook nog 1x mijn andere been en mijn boven rug. Echt echt zalig. Dan ga ik nog in het koude bad. Die Japanse vrouwen zijn bikkels. Die gaan daar gewoon in liggen. Bizar. Dat kan ik niet. Ik sta met mijn voeten en kuiten erin en dan vind ik het wel goed. Dan daarna nog een keer het hele warme bad in. Wat kan ik hier van genieten. Ik ga de gemeente Rotterdam aanschrijven of ze ook niet een onsen kunnen bouwen!

Als ik uit de onsen ben ga ik nog even eten. Zoete aardappel, stukje vlees rijst salade en soep. Ik heb echt honger. Zo gek. Zoveel heb ik in heel mijn vakantie niet gegeten. Haha. Als ik klaar ben ga ik nog even naar de bakker op station. Haal daar lekker brood voor vanavond.

En wat te drinken bij de supermarkt. Dan hups op een bankje in de zon. Nog even. Als het even over drie is loop ik terug naar mijn hotel. Ik had mijn rugtas daar achtergelaten maar de dames van de receptie vroegen of ik hem zelf wilde pakken. Haha. Dan krijg ik mijn sleutel en vraag nog een keer of ze echt geen kamer hebben morgen. Helaas. Dan ga ik naar mijn kamer. Als ik op bed plof val ik zacht. Dit is het lekkerste bed tot nu toe. Wat zal ik lekker slapen!!

Ik ga niet heel veel meer doen vandaag. Ja met mijn benen de lucht in.

Wat een dag was het ook weer. Zo stom om verkeerd te lopen. Zo lekker was het wel maar zo niks van mijn plannen gedaan.

Morgen weer een nieuwe dag!!

Groeten,

Nanja

Geen zin en toch mooie dag

Als ik vandaag op sta heb ik niet zoveel zin. Maar ja ik heb besloten hier niet te blijven en mijn volgende slaapplaats al geboekt tis weekend dan weet je maar nooit. Die volgende slaapplaats ligt ong 2,5 km van tempel 54. Dus ruim 20km voor de boeg. En dat voor iemand die geen zin heeft. Ik kan de trein pakken denk ik nog maar kom op nanja. Tis heerlijk weer FF alles bij elkaar rapen en gaan. Als ik eenmaal op gang ben gaat het best aardig. Ik kies ervoor om heel de weg langs zee te lopen dus ook langs de grote weg. De zee is prachtig. Links van mij. En rechts hebben we de bergen. De zon is achterna en de wind ook. Soms een beetje van opzij. En als hij dan af en toe beetje aan wakker dan wordt ik bijna omver geblazen. Haha. Zie je me al gaan met rugtas en al. Ik wel en moet hard lachen. Als ik een tijdje op weg ben kom ik langs een fout leuk Amerikaans tentje. Ik heb zo'n trek in thee. Dus ga er naar binnen. Ik vraag thee en de ober zegt warme thee. Dus ik bevestig. Vraagt hij west je het zeker. Haha ja ik weet het zeker. Dan krijg ik een heerlijk kannetje thee. Ok drink het en bestel er nog een. Dan komt de ober aan met extra glas water met veel ijsklontjes. Haha. Ik vind niets lekkerder om met dit weer warme thee te drinken. Dan vervolg ik mijn weg. Ik ga lekker. Het weer is lekker dus als ik bij een haventje kom neem ik plaats op een bankje van de bushalte en richt mijn gezicht naar de haven. Ik eet wat en drink wat en laat mijnnkleding wat drogen. Dan stopt er een auto. De man gaat naar zijn bootje en de vrouw komt naar mij. Met een klein gevouwen henro van papier. Zo gaaf!!! Ik bedank mevr wel 100x. Erg erg leuk. Even later komt ze terug met chocola en snoepjes. Zo lief!!! Als ze weg gaan zit ik nog en geniet nog even van de haven. Dan besluit ikijn benen even in te smeren voordat ze verbranden. De zon staat er toch op. Dan ga ik verder stappen. Beetje stijfjes in het begin maar dat draait aardig bij. Op een geven moment tutter er een auto en stopt stukje voor mij. Een beetje patser auto. Een zwarte lexus. Als ik langs loop vraagt de chauffeur waar ik heen moet en hij wil me brengen. Maar de chauffeur is beetje rare gast zo voelt het dus ik zeg nee ik ben een lopende henro. En bedank hem voor het aanbod. Niet veel later komt hij voorbij en zie ik hem draaien en de andere kant op gaan. Gelukkig denk ik dan nog. Nog geen 10 min later passeert hij weer en stopt. Net voordat ik langs loop komt er een man uit zijn huis lopen en ik Mask een praatje met hem. Samen lopen we langs de lexus en niet veel later rijd hij weer voorbij. Ik bedank de man. En zeg hem dat ik aanbod had afgewezen en dat hij me beetje volgde. De man zei dat dacht ik al beetje rare gast. De rest van mijn weg heb ik hem trouwens niet meer gezien.

Dan krijg ik het zwaar. Pff ben het zat. Maar moet nog even. Heel langzaam betrekt het ook. Op toch die onweer zoals voorspeld. En ja hoor na 10 min komen de eerste druppels. Ik schuil wat en pak mijn plu. Als ik ong 10 min van mijn slaapplaats ben gaat het los. Ik sprint naar een overkapping van een winkeltje. De dames roepen me binnen. En dan begint een geweldig gesprek. Ze zijn zeer benieuwd naar alles. Zo wil de een graag weten hoe zwaar mijn rugzak is. Ik doe hem af en zij wil hem om doen. Ze krijgt hem amper omhoog en val bijna achterover als ze hem op heeft. De dames moeten hard lachen en maken een foto. Dan vragen ze naar mijn boekje. Wat erin staat enz. Dan vertel ik hun dat alles erin staat. En ook laat ik ze de sutra zien. Ze vragen aan mij of ik die lees. Ja zeg ik twee keer bij elke tempel. Dan last ik ook mijn stempel boek zien. De dames zijn ervan onder de indruk en willen weer foto maken. Ik vind het goed. Als het gesprek beetje ten einde loopt gaat de zon weer schijnen en ik vervolg mijn weg. Heerlijk. Ik zit er namelijk aardig doorheen. Ik zwalk wat naar mijn slaapplaats. Als ik eraan kom komen er zandige mensen nasrvme toe. De een stopt kranten in mijn schoenen voor het drogen de ander vraagt of ik een bed wil of een tatami. Ik kies voor bed. Dan zeggen ze je kan zo on bad Als je wil. Het enige wat ik wil is mijn doorzwete kleding uit en met mijn benen omhoog. En drinken. Heel veel drinken.

Heb ook nog wat minder fijn. Mijn chip van mijn creditcard is los. Durf hem zo niet te gebruiken. Maandag maar even lang een bank kijken of ze me kunnen helpen. En anders wordt het tenten water en droog brood!

Groeten,

Nanja

Heerlijk weer weer

Vandaag begint de dag vroeg. Voor mijn doen dan. Ik lig al wakker vanaf 4 en om 6 uur ga ik mijn spullen pakken. Mijn slaap spullen opruimen en zorgen dat de boel netjes achterblijft. Elly en Jaap hebben een beetje geholpen daar om de boel aan kant te maken dan moet ik daar geen zooitje van maken gelijk. Als ik even voor 7 naar buiten stap ist eerst tijd voor een ontbijt je. In de dichtstbijzijnde winkel koop ik boterhammetjes met ham en yoghurt. Het smaakt prima. Oke ga ik op zoek naar het pad of ga ik richting 53. Het wordt het laatste. Ik ga op pad en zeul mee is het intussen. Ik heb het gevoel dat mijn tas alleen maar zwaarder wordt. En iets eruit gooien nee das voor nu nog zonde. De nachten zijn best fris. Ik loop een beetje op mijn gemak en kijk weer vrij veel om me heen. En dus vergeet ik te letten op de stickers met pijlen. Te grappig. Ik loop uiteindelijk zo'n 4 km om. Maar tis een leuke wandeling. Tijdens mijn ontbijt vanmorgen kwam er iemand naar me toe met een hele zak snoep. Niet 10 snoepjes maar zeker 150. Ik bedank de oude dame maar in vredesnaam wat moet ik ermee. Als ik aan de wandel ben loop ik langs een school. Er komen net kleine kindertjes binnen en de juf staat ze op te wachten. Als de kids door zijn loop ik naar de juf en geef de zak snoep. Ik heb er zelf paar uitgehaald. Ze is verbaasd. Vind het teveel maar ik zeg voor de kids. Dan neemt ze het toch aan en bedankt me hartelijk. Als er al ik Wegloop ouders met kinderen aankomen hoor ik ze zeggen ohenro-san. Ach hebben de kindjes ook een leuke dag. Ik hobbel op mijn gemak door. Mijn voeten zijn stram en doen zeer en mijn achillespees ook. Ik moet niet stoppen anders kom ik niet meer op gang. Onderweg pak ik een aantal keer mijn boekje om voor de zekerheid even alles te checken. Als ik de laatste keer dat doe bij een kruising rijdt er een auto voorbij. Als hij mij ziet turen stopt hij en wijst me de weg. Te leuk. Hij wa het tot ik gepasseerd ben en dan rijd hij pas verder. Als ik bijna bij 52 aankom zie ik een schattig klein jongetje een bus uitstappen. Tis een schoolbus maar op de voorkant een drakenhooft zit. Dus echt in 3d. Geweldig. Ik ben net te laat voor een foto. Maar wat leuk is dat toch. Om zo thuisgebracht te worden. Ik pak uit mijn tas nog een snoepje voor de jongen en die bedankt me in het Engels. Ik geef hem een high5. Ik loop door en zie bordje 52. Mooi ik erheen. Fout das alleen de stempelpost. Om mijn rituelen te doen moet ik de berg nog op. Ja en dat is echt even een stijl stukje. Ook al zit ik nu op het vlakke. Niets is hier echt vlak. Vaak wat valsplat en als dat het niet is lopen de stoepen of straten scheef.

Ik besluit eerst een kleine pauze te nemen. En ga zitten. Heerlijk ik ben een van de weinige. Houden zo. Ik ga mijn rituelen doen en loop dan langzaam de berg/heuvel af. Te fijn ik vind het hier net klein dorp. Er worden mandarijnen verkocht en ik koop een zakje. Zo lekker. Ik geef er een weg aan een andere henro en nog eens twee aan twee kinders ik houd er zelf nog drie over. Die zeil ik mee naar tempel 53 daar eet ik eerst mijn mandarijnen 2stuks en doe dan mijn rituelen. Ik moet een nieuw plan maken. Oke wat doe ik lopen of stukje trein. Aangezien het lopen niet van harte gaat loop ik naar de trein. Ik koop een kaartje vraag aan iemand op welk Peron ik moet zijn en de trein komt al na 5 min. Goed getimed. Ik stap uit om bij het hostel te gaan slapen. Ik wil eigenlijk twee nachten. Als ik eraan kom is er nog 1 kamer vrij. Ik heb geluk. Ik ga er gelijk heen en rust even. Een tweede nacht kan ook wel maar dan moet ik mee feesten morgenavond. Met eten bier en sake. Ik denk er even over na en doe het niet. Ik mocht dan slapen in de kamer van de eigenaar want is dus eigenlijk vol. Ik besluit een BH te bellen en regel een overnachting voor morgenavond.

Ik hoor jullie al denken feest lekker mee maak het uit. Na een slok sake lig ik al onder tafel en gaat niet goed samen met mijn medicijnen dus ik pas. En feesten met vreemden ook niet zo mijn ding.

Dan ga ik naar de seapa. (Spa/onsen). Ik badder er lekker. Heb bekijks. Krijg vragen van dames die geen Engels spreken maar toch komen we er samen uit. Te leuk.

Dan wil ik naar hostel gaan en mijn noodles eten. Ik zie dat er daar ook lekker eten is en besluit daar wat te eten. Rijst, patatjes(de beste die ik heb gegeten in Japan) garnalen en kip. En groot glas limonade krijg ik erbij. Het gaat erin als zoete koek en met uitzicht op zee. Heerlijk. Ook in de onsen heb je in het buiten bad uitzicht op zee. Zo lekker.

Ik eet om mijn gemak en blijf nog even zitten. Ik geniet hier van. En intussen schrijf ik mijn blog en drink ik nog wat.

Dan loop ik terug naar het hostel. Moe maar voldaan.

Groeten,

Nanja

Tempel dag

Na een vrij goede nacht op mijn gemak naar tempel 51.

En met op mijn gemak bedoel ik dat ik pas om 9 uur vertrek bij mijn slaap verblijf. Nu weer met rugzak op de rug. Wat fijn. Om weer die rugzak op te hebben. Ik wandel op mijn gemak naar de tempel. En kom onderweg een aantal mensen met plu tegen. Niet voor de regen want der is een strak blauwe lucht. Ik blijf toch wel bijzonder vinden hoe erg sommige Japanners zich inpakken ter bescherming van de zon. Als ik bij de tempel aankom heb ik gelijk weer kippenvel. Alleen al bij de ingang kan je uren staren naar de beelden. Ik ga stap voor stap het ingang straatje door. Dan kom ik echt bij de tempel. Jemig wat groots opgezet. En wat een beelden. Ik raak niet uitgekeken. Na een goed uur besluit ik even voor een pauze. Even de indrukken laten bezinken. Als ik mijn weg binnen het tempelcomplex vervolg wordt ik meegezogen in het geheel. Dan ga ik op zoek naar de grot weg. Ook die vind ik indrukwekkend. Hij is donker met hier en daar een lampje. In het middenpad staan om de twee meter een beeld. Af en toe zijn er uitsparingen en ook daar staan beelden. Ik gebruik af en toe mijn zaklamp om goed te kijken of er beelden staan. Aam het eind van de tunnel staat een grote steen. Schitterend. Ik steek de weg over en ga naar tweede gedeelte van het complex. Ook al zo mooi. Daar staan de houten beelden van de dode leerlingen van boeddha. Een voor een mooi. Ik zet er een paar op de foto. Ik loop via de grot terug. Vind het een indrukwekkend geheel dus dat mag ik nog wel keer meemaken. Dan ist tijd voor mijn rituelen en stempel en vraag gelijk of ik kan blijven slapen. Dat is prima. De weg wordt gewezen en ik zet mijn rugtas daar gelijk neer. Dan ga ik nog even op bankje in de zon zitten. En oja. Ik moet zo wel wat eten. Ik wil straks nog naar beeld op de berg van kukai. Als ik na mijn lunch het pad zoek voor naar boven te gaan kom ik op begraafplaats. Daarnaast staan wat huizen en ik vraag daar waar ik precies moet wezen. Ze sturen me omhoog via de begraafplaats. Een smal pad. Als ik 20 meter op weg ben stop ik. Omhoog gaat misschien nog wel maar ik moet straks ook nog naar beneden. Dat haat hem niet worden. Ik besluit terug te gaan en dan maar foto's van iemand te lenen.

Dan ga ik nog beetje struinen. Lekker op teras zitten bij supermarkt. Vind jammer dat ik niet naar boven kon gaan. Maar tis de juiste beslissing.

Na nog wat gedronken te hebben hobbel ik langzaam naar mijn slaapplaats. Beetje chillen en dan lekker slapen.

Tis gek maar ben moe!!

Groeten,

Nanja