Toen ik gisteravond uit de douche kwam moest ik erg om mezelf lachen. Wat een watje ben ik toch ook. Overal pijn. Kramp in mijn voet. Voor ik ga slapen plak ik mezelf vol met kleine ronde warmte pleistertjes. Zo. Beetje heavy op sommige plekken maar voor het goede doel. Ook gooi ik er een paracetamol in. De nacht is wat onrustig. Vaak wakker. Ik besluit wat langer te blijven liggen en om kwart voor negen ga ik eruit. Nog ligt stijf maar opzich voelt het aardig. Ik doe mijn ding en pak mijn tas. Bij de receptie vraag ik of ze mijn volgende slaapplaats willen regelen. Dat doen ze. Ik ben van plan vandaag rustig aan te doen. Voor de zware bergen weer gaan beginnen. Ik ga lopend naar 64. Das een klein stukje terug. Dan daar ga ik de trein pakken tot ongeveer 7 km voor 65. Daar slaap ik en dan morgen de bergen in en tenten is mijn plan voor de aankomende dagen.

Als ik bij 64 aankom ben ik blij. Mooi groot wijds opgezet complex. Ik neem er al mijn tijd. Ga ook eerst eens op een bankje zitten en om me heen kijken en voelen. Tis wel een fijn plekje hier. Dan komt er een Roemeense Amerikaan. Ik maak met hem en praatje en hij vraagt naar mijn plannen. Ik vertel hem dat ik hier nog wel even blijf en dan met de trein verder ga. Ik heb geen zin om samen op te lopen of te reizen. Masr dat zeg ik niet. Ik wil rust. Niet hoeven aanpassen. Lekker mijn eigen ding. Hij doet redelijk rap zijn rondje en pakt dan zijn spullen. Hij gaat ook treinen. Ik groet hem en wens hem succes. Ik ga op mijn gemak foto's maken en ga dan mijn rituelen doen. Ik heb nog net genoeg wierook stokjes. Dan haal ik mijn stempel en vul mijn drinkfles en ga dan nog even in de halve zon zitten. Tis bewolkt maar af en toe komt hij er toch doorheen.

Dan komt er weer een hele grote groep Japanners aan. Jemig die mannen geven een slinger aan de boomstam tegen de bel. En achter elkaar door. Ze hebben wel de grootste lol. Was vast een weddenschap wie het hardste tegen die bel kon rammen. Het mooie is dat dat niet het mooiste geluid geeft. Als je met beleid een tik tegen de bel geeft vol je de trilling, is het geluid prachtig en blijft het voor mijn gevoel veel langer aan. Haha. En ik was altijd van het grove geschut. Zelfs dat veranderd hier.

Ik blijf zitten tot de groep bij de maintempel is geweest. Ik vind zo gaaf om te horen hoe ze met zijn allen in ritme die sutra doen. Beetje jaloers ben ik er ook wel op dat ik het niet zo goed kan. Dan ist voor mij tijd om mijn spullen te pakken. Ik loop op mijn gemak richting station. Net uit de tempel wordt ik aangesproken door iemand en krijg een blikje drinken. Ik babbel even bedank de man en ga dan door. Op het station moet ik even wachten. Ook daar wordt ik aangesproken. Nu door een vrouw. Ze vraagt wel duizend x of ik echt alleen reis. Ja zeg ik haar. En loop je ook. Ja. Veel. Maar vandaag heb ik rustdag. Ze moet lachen en begrijpt het ook. Als we de trein in stappen scheiden onze wegen. Ze zwaait en groet en vind volgens mij leuk dat ze met me heeft gesproken. Nou ik vond ook leuk hoor mevr. Op het volgende station moet ik overstappen. Het gaat vlekkeloos al zeg ik het zelf. Haha.

Als ik uitstap heb ik gelijk het idee dat ik in een industrie stadje ben. Niks mis mee op zich maar je merkt het gewoon. Ik pak even snel mijn boekje voor de route en ga daarna op pad. Ik loop door een overdekt winkelstraat je. De meeste winkels zijn echter dicht of zijn er helemaal niet meer. Zonde. Wel zitten er wat kleding winkels een soort winkeltje en een schoenenwinkel. Halverwege maak ik een praatje met een man die me aanspreekt. Hij verteld dat hij ook henro is geweest. En wenst me sterkte aankomende dagen. Haha. Nou dat kan ik geloof ik wel gebruiken. Het worden dagen in de bergen. Ben benieuwd. Als ik vlak bij mijn hotel ben loop ik nog langs een Italiaans restaurantje. Ik kijk even naar het menu. Ziet er smakelijk uit. Toch loop ik door. Bij mijn hotel krijg ik gelijk de sleutel. Mooi. Ik gooi mijn spullen er neer en ga even om de hoek een boodschap doen. Noodles voor vanavond. Brood en yoghurt voor morgenochtend. En voor nu popcorn. Dan loop ik terug naar mijn hotel en ga languit op bed TV kijken. Beentjes in de relax stand.

Straks lekker uitgebreid badderen en oefeningen doen.

Mijn brieven die ik mee heb zijn inmiddels allemaal open. Niet omdat ik in eerste instantie dacht ze op moeilijke momenten nodig te hebben maar omdat ik er zo'n zin in had. Ik heb gewoon een brieven lees avond gehouden.

Was met een lach en met een traan. Sommige heb ik meerdere keren gelezen. Super!!! Een dezer dagen zullen jullie van mij een mooi gedicht krijgen die bij een van mijn brieven zat.

Lieve volgers. Ik ga de bergen in en weet niet of ik daar bereik heb om mijn blog te plaatsen. Dus schrik niet als je even niets hoort.

Groeten,

Nanja