Als ik opsta is het licht bewolkt de zon schijnt wel maar ook weer niet. Later op de dag veranderd het in bewolkt.

Mijn plan is om met de bus naar 60 te gaan en daarvandaan te voet naar 61,62,63 en 64.

60 ligt op een berg. Ik ga wat eten kopen voor onderweg en dan loop ik naar de bus. Elke bus die langskomt vraag ik of dat de bus richting de tempel is. Nee dus. Als ik het weer vraag stapt er een buschauffeur uit en wijst me de tijd dat de bus komt. Nog ruim anderhalf uur wachten. Shit ik had gister beter al naar de tijden kunnen vragen. Ik had tijd zat. Oke plan bijstellen. Als ik nu nog anderhalf uur wacht haal ik niet wat ik wil doen en dat is zelfs nog maar de vraag of ik dat haal. Ik loop naar de taxi en vraag hoe duur het is. Shit niet heel goedkoop maar doe het toch. Hij zet me af op de parkeerplaats van de tempel en wil blijven wachten. Dan zeg ik nee ik loop de rest. Hij vraagt of ik dat zeker weet en ik bevestig. Dan zegt hij nog tegen een paar mensen op de parkeerplaats dat ze me moeten helpen om naar de ingang van de tempel te komen. He ik ben niet gek hoor!!! Ik wil alleen even paar foto's maken voordat ik ga. Dan neem ik het pad naar 60. Een niet al te grote wel fijne tempel. Ik doe mijn ding en ga dan mijn stempels halen. Dan zie ik een bekende. De Australiër. Ik heb hem in begin ontmoet. Hij vraagt hoe het met me gaat en ik vertel hem wat verhalen. Hij is sprakeloos. En vind het prachtig. We nemen afscheid en we komen elkaar vast in de afdaling weer tegen. Ik haal mijn stempels ga plassen en ga dan op pad. Mooie tocht door het bos. Nou mooi!!! Het bos is prachtig in al zijn kleuren en geluiden. Maar het pad vervloekt ik soms. Grote delen zijn gewoon goed te doen maar er zijn stukken bij waar ik alle scheldwoorden uit mijn vocabulaire tevoorschijn tover. Diepe trappen, oke dat gaat langzaam maar dat gaat nog, van die lichte klei laag pad. Dan moet je oppassen dat je niet door glijdt maar ook dat gaat nog. Waar ik het meest een hekel aan heb is als er stenen liggen van die grote niet goed in te schatten of ze vast liggen of niet. Dan kom ik op een stukje met steen wat met een rivierbedding is geweest. What thee fuck! Ik worstel me er voorzichtig door heen en dan komt de Australiër er al aan. We lopen samen een stukje op totdat we gaan stijgen. Ik hou hem gewoonweg niet bij. Ik zeg hem dat hij niet op mij hoeft te wachten en dat hij gewoon lekker door moet gaan. We wisselen email adressen uit en nemen afscheid. Ik ga op mijn eigen tempo verder. Als een olifant door het bos. Stap voor stap. Soms sta ik stil en luister ik naar de vogels(ook om beetje op adem te komen) en dan loop ik weer door. Uit het niets zie ik wat roze. Een boom in bloei. Ik blijf er even naar kijken en maak er een foto van. Het pad blijft wisselend en uitdagend. En sommige stukjes zijn best stijl. De afgrond trouwens ook. Op de stukken waar het kan maak ik wat tempo. Dan vraag ik me af of er nooit een eind komt aan dit bospad. En dan dan hoor ik in de verte auto's. Ik kom dus dichter bij de bewoonde wereld. En ja hoor niet veel later na een stijl bochtig stuk met kleine kiezels zie ik asfalt. Heerlijk ik ben er bijna. Uhm. Beetje verkeerd ingeschat dekker. En niet de kaart in je hoofd geprent. Ik loop en loop. Mijn benen doen zeer. Maar ze doen goed werk. Heel eerlijk ik ben blij dat ik geen rugtas op mijn schouder heb. De asfalt weg gaat ook nasr beneden en dat is toch echt een aanslag op je knieën. Ik heb me voorgenomen pas te pauzeren bij tempel 61. Ik loop en loop tussen het groen op het asfalt. Ik moet er nu toch echt bijna zijn. Net voordat ik er ben doen we nog een stukje bospad. He ben ik niet al moe genoeg. Moet ik me weer extra concentreren. Als ik uit het stukje bos kom kom ik bij een tempel. Yeahhh denk ik ben er. Niet is minder waar. Nog niet op de juiste plek. Ik loop de trappen af en ga nog over een stukje asfalt weg. En dan dan ben ik er. Wat een teleurstelling op eerste oog. Heb ik hier dat daalwerk van bijna 10 km voor gedaan. Tis een grote plaats en modern. Het gebouw is vierkante en straalt weinig uit. Ik ga eerst op een bankje zitten en wat eten. Heel langzaam komt het besef dat dit toch ook wel een gekke bijzondere plek is. Ik zie al voor me dat het plein vol mensen staat en de monnik vanaf het balkon iedereen toespreekt net als de monnik gister morgen bij ons deed. Dat moet wel heel gaaf zijn. Bedenk ik me en zie het ook voor me. Als mijn broodje en wat strong Pepsi erin zit wordt het tijd voor mijn rondje. Als ik opdta lijk ik wel een kreupele. Jemig zeg dekker je ben pas 39 en je loopt als een hoog bejaarde. Dan ga ik mijn plan bijstellen voor vandaag. Ik doe alleen nog tempel 62 en dan pak ik de trein naar mijn slaapplaats. Tempel 62 is op een afstand van binnen de 2 km. Nou dat moet dat kreupele lijf nog wel aankunnen. Als ik daar heen loop ga ik ineens twijfelen of ik wel goed loop. Ik pak mijn boekje erbij en ja hoor ik loop goed. Tempel 62 is klein en kneuterig. Wel een fijne sfeer. Ik doe mijn rituelen maak wat foto's haal mijn stempel en loop naar het station. Das 50 meter verderop. Als ik daar ben zie ik dat nog een klein uur wachten is. Ja wat doe je dan. Oke plan wijzigen. Ik loop nog 1,5 km naar 63 en stap dan daar op de trein. Onderweg kom ik langs een hele grote supermarkt. Ik koop er een stukje vlees voor vanavond en loop dan snel door nasr 63. Daar doe ik gelijk mijn rituelen en steek twee extra kaarsjes aan. Een voor elke been die me vandaag weer hebben geholpen om van a naar b nasr c en naar d te gaan. Tis een fijne plek hier. De sfeer is goed. Heerlijk. Op naar het station. Het is nog even wachten. En voor het eerst vandaag heb ik het koud. Ik loop natuurlijk in mijn korte broek. Dat was misschien niet het slimste idee voor vandaag. Om half 5 komt de trein. Deze zit overvol met scholieren in uniform. Tis de eerste keer dat ik de trein zo vol meemaak. Ik hoef maar twee haltes. Een jongen staat voor me op maar ik wil blijven staan. Ik wordt zo stijf ben bang dat ik niet meer overeind kom. Haha. Ik gebaar de jongen dat hij kan blijven zitten. Na twee haltes ben ik er. Mijn hotel is bij het station. Gelukkig. Nu snel mijn blog afschrijven en dan douchen en in bad. Wat een dag!! Had verwacht dat ik iets beter in mijn conditie zou zitten na al die weken maar dat viel me toch nog flink tegen. En morgen, daar denk ik nog even niet aan.

Groeten,

Nanja