Daar ga ik dan voor de twee keer. Ik deed iets fout en toen was mijn concept blog weg. FoetsiozurGelukkig heb ik zelf een goed geheugen en hoop ik dat ik precies hetzelfde op papier krijg

Wat maak ik hier toch allemaal mee!! Met deze vraag werd ik vannacht stuiterend wakker. Blij met alles wat op mijn pad komt. Blij met elke osettai die ik krijg. Van drinken tot eten van geld tot een lach. Maar wat er gister gebeurde ben ik nog steeds van onder de indruk. Niet dat geld wat ik kreeg deed het hem. De vrouw die speciaal naar mij op zoek was. Ja naar mij. Ik heb haar alleen vriendelijk de weg gevraagd. Het feit dat zij daar zat dat maakte me van mijn stuk. Een passant en dan die komen zoeken. Ik blijf het bizar vinden masr ook mooi. En met die gedachten val ik weer in slaap. Niet voor heel lang want de wekker staat om5.15. Het is net of ik moet werken. Maar niets is minder waar. Om 6.00 is er een gezamenlijk gebed. De monnik die het leid is gekleed in paars en geel gewaad. De andere monnik is geheel in het paars. Ik wordt meegezogen in het monotone meerstemmig geluid van de heren. Intens is het. Af en toe wordt er op de klankschaal geslagen. Ik blijf luisteren naar dat geluid. Ik voel de trillingen in mijn lijf. Het geluid blijft lang aan. Het is dan ook geen kleine klankschaal. Er worden ook nog andere instrumenten gebruikt. Dan wordt het tijd voor de hartsutra. Iedereen doet mee en we worden begeleid door de trom. (Ik kom even niet op de naam). Wat geweldig is dit. Je wordt gedragen door de klanken. Het tempo ligt wat hoog maar doe mijn best om het te volgen. Dat lukt aardig. Als ik denk dat het klaar is draait de monnik zich nasr ons toe. Vraagt aan iedereen waar hij vandaan komt en begint dan een betoog. In het Japans. Ik kan het niet verstaan masr het komt uit zijn hart dat zie je aan alles. Ondanks dat ik er weinig van heb verstaan en ik de boodschap waarschijnlijk zelf heb ingevuld vond ik het prachtig mooi om mee te maken.

Voor mij was de boodschap het volgende. Wees trots op jezelf, als henro maar ook daarbuiten, wees dankbaar voor alles om je heen maar ook jezelf, geniet van het henro zijn, wees blij met de ossetai die je krijg. Wees oprecht en eerlijk en geniet van je pad en de tempels.

Nogmaals ik heb geen flauw idee of hij dat heeft gezegd maar zo voelde het voor mij.

Toen het klaar was gingen we naar de eetzaal. Het was inmiddels 7 uur. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Al eet ik de door gekookte rijst niet helemaal op. Een aantal heren gooit die maaltijd nasr binnen en gaan dan op pad. Ik ben een van de laatste die weggaat. Ik bind mijn rugzak op nadat ik iedereen bedankt heb voor de goede zorgen en ik mijn oizuru heb gekocht. Een beetje laat al dik over de helft maar hier voelde het goed. Ik kreeg hulp mocht alles passen wat ik wilde. Ben dus blij.

Dan sta ik voor een keuze via de weg het eerste stuk naar beneden of de trap. Ik kies de weg. En a hteraf maar goed ook. Als ik namelijk bij de trap aankom komt er ndt een van de Japanse mannen er vanaf. Zijn elleboog onder het bloed. Hij was uitgegleden. Ik keek nasr zijn elleboog en besloot het in overleg wat schoon te maken. Ik pak een handdoekje uit mijn tas(inmiddels al wat gespaard) en maak hem nat met water. Het is een aardige schaafwond. Dan pak ik de sterilon uit mijn tas en zeg de man fat OK de wond wil ontsmetten en zeg dat dat best pijnlijk is. De man geeft geen krimp als ik het erop doe. Als ik klaar ben zegt hij zooo das niet zo'n lekker gevoel maar dankjewel voor je hulp. Ik heb geen pleisters en hij ook niet dus hij laat het drogen aan de lucht. Dan stappen we verder en nemen afscheid. Ik ga via het bospad en hij via de weg.

Het bospad is geweldig,met trappen(waarvan sommige treden echt hoog zijn, met stenen, gewoon pad. Mooi. Ik voel me fijn en loop er fluitend doorheen. Dan komt er een tegenligger. Ik groet hem en de man vraagt waar ik vandaan kom. Dan vraagt hij of hij een foto mag maken. Hij zpaart foto's van henro's van over heel de wereld. Ik voel me net een fotomodel. Haha ik shirt met lange mauw, mijn korte broek met palmbomen mijn hasr strak nasr achter met een knot en die grote rugzak. Echt een fotomodel look. Als hij klaar is. Hij neemt er een stuk of 8. Allemaal analoog dan vraagt hij of ik ook een fototoestel heb. Ik geef mijn telefoon en hij maakt twee foto's. En ik moet zeggen ze zijn best leuk. Als ik de man bedank en afscheid wil nemen komt er nog een ander toestel uit zijn tas. Of hij nog een foto mag maken. Ik vind goed hoor!! Daarna vervolg ik mijn weg. Echt met een BiG smile. Het is net 8 uur en dan al dit. Ik kom in een stukje bamboe bos. De wind hoor ik door de bomen gaan. Ze kraken. Bijzonder geluid. Toch kijk ik even naar boven of er niet een per ongeluk naar beneden komt zeilen. Maar dat is niet zo gelukkig. Dan draai ik de weg op. Ik loop door wat achterafstraatjes. Het is er erg rustig. Als ik de eerste mensen tegenkom begroet ik ze met een glimlach en een knikje. Het zijn werklui en hebben de weg afgesloten. Ik wil afslaan om stukje om te lopen maar wordt terug geroepen. Het werk wordt even stilgelegd en ik kan verder. Mooi en handig. Ik bedank de mannen en ga verder. Onderweg koop ik nog een flesje drinken. Als ik bijna bij tempel 59 aankom passeert er een oude man op een scooter. Ik groet en loop door. Niet veel later rijd hij naast me. Vraagt waar ik vandaan kom. Wenst me veel succes en geeft me een hand. Dan draait hij om en vervolgt zijn weg en ik ook. Als ik aankom bij de tempel ga ik eerst even in het zonnetje zitten en genieten van de sutra's die de andere mensen oplezen. Af en toe komt er iemand naar me toe voor een praatje. Als het wat rustiger is doe ik mijn ding en haal mijn stempels. Elke keer als ik die stempels haal voel ik me een klein kind die een snoepje krijgt. Dan ga ik richting trein. Ik doe vandaag geen tempel 60. Dat is ook nog wel even verderop maar ook in de bergen. En daar heb ik vandaag geen zin in en ga morgen bedenken hoe ik er heen ga. Als ik naar het station loop das nog 2,5 km ongeveer kom ik langs een school. Buiten zijn verschillende groepen bezig met gymles. Ik blijf even staan om te kijken. Ik wordt opgemerkt door een meisje eb die zwaait. Met als gevolg dat alle hoofden mijn kant opdraaien inclusief die van de meester. Ik zwaai en loop dan snel door. Ik wil zijn les niet verder verstoren. Dan kom ik uiteindelijk op einde van het sportveld. Daar zit een klas op de grond en voor hen staan palen. Ze moeten er proberen in te klimmen. De meeste lukt het niet tot de helft. Als de laatste groep aan de beurt is klauteren er twee jongetjes als volleerde acrobaten de paal in. Binnen een zucht en een scheet staan ze ook weer beneden. Zo leuk om te zien. De klas heeft mij niet opgemerkt maar de juf wel. Ze glimlacht en knikt. Ik knik terug en loop door. Als ik op station aankom dan komt de trein al over 10 min. Goed getimed Dekker zeg ik tegen mezelf. Ik moet 7 stations verder zijn. Ik ga naar saijo city. Dat is voorbij tempel 64. Daar blijf ik twee nachten als ik althans een slaapplek kan ritselen. Bij eerste hotel ist gelijk raak voor een redelijke prijs. In check tijd is drie uur dus ik ga nog even aan de wandel. Ik zie een aanbiedingen winkeltje en ga er naar binnen. Die mensen moeten echt gedacht hebben wat komt die hier doen. Ze verkopen er namelijk pladtick tasjes die je bij de boodschappen krijgt. Verpakkings materiaal voor eten, stokjes, andere zakjes, linten, enveloppen enz. Ik krijg er leuke ideeën en koop er wat. Niet te zwaar want ik moet nog 28 tempels. Haha en moet het toch meezeulen.

Daarna loop ik op mijn gemak je terug. Koop wat drinken bij de supermarkt en kijk bij de winkeltjes ernaast. O een gebakswinkeltje. Ik ga er naar binnen en besluit mezelf te trakteren. Ik kies een chocolade gebakje met een aardbei. Tis een klein gebakje. Hier zijn de gebakjes niet zo groot.

Ik krijg het mee in een doosje en een tasje. Dan wordt het tijd een plekje in de zon te zoeken. Die vind ik achter mijn hotel. Een heerlijk bankje. Tijd voor mijn gebakje. Als ik het doosje opendoe ben ik verbaasd. Naast mijn gebakje zit er ook een lepeltje en een koelelementje in. Briljant!!!!

Dat koel elementje gebruik in gelijk voor mijn achillespees. En dan begin ik aan mijn gebakje. Het is goddelijk. Als mijn gebakje op is wordt het tijd voor mijn blog. Ik ga nog even verzitten om in de zon te blijven. Het is inmiddels al drie uur geweest masr ik vind wel lekker zo. Al moet ik me nog wel even smeren. En morgen tempel 60. Eerst al mijn opties goed bekijken en daarna kies ik er een uit.

Groeten,

Nanja