Als ik mijn kamer heb gekregen neem ik eerst een douche. Zo daar was ik aan toe. Mijn benen lees knieën en voeten willen niet meer. Ik ga op bed liggen en kijk wat naar de TV. Er wordt continu aandacht geschonken aan lawine die ruim boven Tokio heeft plaatsgevonden. Heftig. Ik besluit morgen bij tempel 37 daar bij stil te staan en een extra kaarsje aan te steken. Jemig. Veel jonge mensen omgekomen in bloei van hun leven.

Ik Dommel om 6 uur in slaap en schrik om 10 uur wakker. Shit nog niks gegeten. Heb niet echt trek na die grote lunch maar toch. Ik pak wat uit mijn tas. Kleine koekjes met noten. Ze zijn heerlijk. Ik zet ook nog kopje thee en daarna ga ik weer slapen. De wekker gaat vroeg. 6.15 ontbijt. 6.50 wordt ik naar de ferry gebracht.

Ik slaap best aardig en als ik wakker wordt voelen mijn benen wel weer oke. Zo das mooi. Ik kleed me aan pak mijn tas en ga ontbijten. Japans ontbijt met rijst, soep, gebakken stukje vis, salade, tofu en iets gummies. Dat laatste proef ik maar laat het verder staan. Mijn rijst krijg ik ook niet op maar ach wat maakt het uit. Ik krijg nog een heerlijk kopje thee en een glas water. De tafel naast me zitten een man en een vrouw. De man besteld een pul bier he tis kwart over 6. De vrouw van de eetzaal vind het geen gek verzoek geloof ik. Hoe bizar eigenlijk he. Maar ja leuk om mee te maken.

Dan hups naar mijn vervoer dat me naar de ferry brengt. Een bus voor mij alleen.

Dan kom ik bij een klein werfje. Daar ligt de boot. Ik had denk ik iets groots verwacht maar tis een klein schuitje. Shit en dat deurtje zo klein. Daar kom ik nooit doorheen met mijn spullen. Ik zie mezelf al tussen wal en schip vallen en moet keihard lachen. Er gebeurt helemaal niks alleen die gedachte al. Het heeft wel tot gevolg dat er op wordt gekeken vanuit de boot en ik hulp krijg. Hulp van mijn Starbucks maatje. Hij neemt vandaag ook de ferry en gaat lopen naar 37. Ik zeg hem dat ik stukje loop en daarna de trein neem.

Na een heerlijke tocht van bijna een uur. Niemand stapt op dus we blijven met zijn drieën komen we bij de plaats waar we eruit moeten. Prima. Ik krijg weer hulp van mijn maatje en hij wacht op me tot ik helemaal klaar ben. Ik heb toch weer geluk. Mentaal ben ik vandaag niet op mijn best. Hoe had ik het moeten doen zonder hem deze morgen. We lopen samen op zeggen niets maar spreken toch dezelfde taal. Zo gaaf gevoel. Dan stoppen we even om slokje te drinken. Ik trek mijn trui uit vind al warm genoeg. Hij kijkt me aan en zegt heb je het niet koud dan. Ik niet. Dan verteld hij nog een verhaal over de bloesem. We lopen verder en we zeggen af en toe wat. Ondanks dat ik niet alles versta begrijp ik hem toch. Dan is punt dat onze wegen gaan scheiden. We groeten elkaar en echt ben hem eeuwig dankbaar anders had ik het station nooit gered. Ik wandel zelf nog naar het station. Iets verkeerd gelopen maar met beetje hulp vind ik het snel. Ik koop een kaartje uit de automaat. Ben blij dat ik inmiddels weet hoe het werkt en vraag wat werklui op welk perron de trein komt. Ze helpen me op weg en dragen mijn tas zelfs er naartoe. Ik hoor ze wat over mijn tas zeggen. En dat klopt van de ene hand gaat hij naar de volgende persoon. Ze kijken me aan en moeten lachen. Ook ik vind hem zwaarder dan gedacht. Komt vast omdat ik net voor vertrek nog wat items heb toegevoegd. Maar ach. Het went.

De trein komt vrij rap, en brengt ons naar het eindstation vlak bij tempel 37. Na twee haltes stapt ook de andere man van de ferry in. Hoe leuk. We groeten elkaar.

Bij tempel 37 besluit ik even te blijven. Even mentaal wat opladen. Geloof dat ik het nodig heb. Ik zit er ruim een uur krijg flesje drinken van andere bezoekers en doe dan pas mijn rituelen. Heerlijk wat een rust. Maar o wat spookt het ook in mijn hoofd over hoe ik aankomende dagen moet gaan doen. Ik wil mijn boekje erbij pakken en op dat moment denk ik nee dekker niet doen. Geniet hier nou eens echt van. En dan komt er een soort van rust in me. Ik zit nog een half uurtje voordat ik naar station loop. Ik ga het verkeerde station binnen. De ene lijn sluit af en de volgende begint dus dat is ook andere stationsgebouw. Nog geen 20 meter verderop. Daar zit een mede pelgrim en die gaat ook naar station waar ik heen moet. Ik koop een kaartje bij het loket en we wachten. Niet veel later stappen we in en vertrekt de trein. Ik krijg van medereizigers een kartonnetje thee. Zooooo lekker. Als ik op station Nakamura aankom moet ik iets maar wat. Wat is nu goed voor mij. Ik besluit uiteindelijk naar BH kokomo te gaan voor twee nachten. En dan doe ik morgen echt een dag echt niks. Mentaal recetten en dan morgenavond of de dag erna in de morgen verdere plannen maken.Dan kunnen mijn voeten bijtrekken. Mijn benen ook.

Ik trap nu op de rem omdat ik dingen dwangmatig ga doen. 100x in mijn boekje kijken terwijl er echt niks anders in komt te staan en zo nog wat dingen. Dus dit is de beste keuze. Hoe jammer hij nu ook voelt.

Groeten,

Nanja