henro-san-nanja.reismee.nl

Stuiterbal

Pffff gisteravond moest ik toch echt een beetje bijkomen. Daarom was het lekker dat ik bij een onsen was. Kon ik zalig badderen en heb zeker een uur in een bad van 42 graden gezeten. Zalig!! In de hoop dat ik dan wel wat vermoeid zou zijn richting mijn bed. Maar ho maar. Stuiter de stuiter. De Japanse TV hielp er ook niet aan mee dus wat rustgevende muziek opgezet. Thnx Anastasia. Ik viel goed in slaap maar op moment dat ik wakker werd weer stuiter de stuiter. Dan zette ik gewoon weer muziek zachtjes aan en viel dan weer in slaap. Dit ging door tot half 6. Toen ging het echt niet meer. Ik ben nog even blijven liggen en om 6 uur ben ik mijn tas gaan pakken.

Zo stilletjes mogelijk verliet ik mijn kamer kwart voor 7. Uitchecken en op stap. En kijken waar ik uit kom.

Het is gek weer. Het is al 20 graden maar bewolkt. En af en toe ineens blauwe lucht en het volgende moment een donkere wolk boven je hoofd. Langs de weg die ik loop zijn er veel landbouwers bezig met hun akker te voorzien van rijstplantjes. Mooi gezicht hoe ze dat doen en zeker ook mooi als het klaar is. Zo netjes strak gestructureerd. Het wordt met de machine gepland dus niet heel gek. Maar toch. Ik wordt er blij van als ik er naar kijk. Langzaam kom ik in de bewoonde wereld. De huizen wisselen zich af. Modern en Japanse stijl huizen. Als ik voorbij een van de huizen loop krijg ik een hart verzakking. Er komt een hond(teckel) blaffende op me afgerent. Oooooo. Ik stop en zet me soort van schrap in een flits denk ik aan mijn stok die ik kan gebruiken als hij wat doet. Dan vanuit de tuin hoor ik een schreeuw en de hond staat gelijk stil en blaft niet meer. Zijn baasje komt aangelopen excuseert zich. Ik buig en loop snel door. Pfffff weer overleefd. Als ik verder loop moet ik ook wel weer om mezelf lachen. Lekkere panische reactie weer dekkertje. Als ik de eerste supermarkt tegen kom koop ik een yoghurtje en eet die op buiten op een bankje. De lucht blijft raar. Zullen we het droog houden? Voor nu nog wel. Toch pak ik mijn poncho uit mijn tas voor noodgeval. Als ik verder loop zie ik een tuincentra. Zo daar ga ik eens een kijkje nemen. Ik zoek namelijk iets om mijn stok heelhuids mee te nemen naar Nederland. Kan heel de week nog maar altijd fijn als je wat vind. Ik trek veel bekijks. Wat moet een henro een lopende in vredesnaam in een tuincentrum in Japan. Ik vind al snel wat ik nodig denk te hebben en laad het in mijn karretje. Een zwarte afvoerpijp en twee grijze afsluitdoppen. Check. Maar ja. FF kijken hoe ik dat mee ga nemen. Voorlopig even in de hand. Al heb ik in mijn tas nog een spanband dus kan hem altijd aan mijn tas vastmaken. Eerst nog maar een stukje wandelen. Niet veel later stopt er een vrouw op een fiets naast me en bied me een kopje thee aan bij haar huis iets verderop. Ik ga met haar mee. Ze heet sara. Ze komt uit Vietnam en woont hier samen met een monnik. Om zo een beter leven te krijgen. Bijzonder verhaal en zij is blij om eindelijk weer eens engels te praten. Ze is christen en vind tempels maar gek. Als ik haar over mijn tocht vertel wordt ze langzaam enthousiast. Leuk om te zien. Ze is onder de indruk van de stempels. Ze bekijkt mijn route gids zeer uitgebreid. We praten verder over mediteren, het leven,enz. Ruim twee uur later zeg ik toch echt weg te moeten. Mooi om weer te mogen ervaren. Dan loop ik naar de trein. Ik loop een kaartje naar tocushima. Ik moet ruim een uur wachten maar oke dat hoort erbij. Op het station zitten een jongen en een meisje. Totaal verbaasd dat ik een henro ben. Ze vragen me het hemd van het lijf. Laat ze mijn stempel boek zien. Dan een grote verbazing bij de jongen. Schitterend zegt hij. Het is de eerste keer dat hij zoiets ziet. Dat gezicht van hem. Te mooi. De jongen spreekt goed Engels. Het meisje niet dus hij vertaald het een en ander voor haar. Vind je het leuk om met zijn drieën op de foto te gaan is de volgende vraag. Tuurlijk zeg ik. Met een selfie stick wordt er een foto gemaakt en ze zijn helemaal blij. Nou ik ook dan. Ze nemen de trein naar takamatsu. Ik zeg ze gedag met een lach. Wat een mooi stel. Dan loop ik beetje rond en aan het station zit een eettentje. Nou daar gaan we maar gebruik van maken. Alles staat in het Japans geschreven dus weet niet wat ze allemaal hebben. Dan zie ik een bord curry rijst voorbij komen. Nou dat lust ik ook wel. Dus ik wijs naar dat bord zeg curry Rice en alles komt gewoon goed. Ik neem er ook salade en thee bij. Mijn buikje eet ik mooi rond. Dat was hij al wel maar nu nog wat ronder???? dan terug naar de trein. Twee stappen. De trein komt over 5 min. Ik ben benieuwd. Ik heb nog niet gereserveerd of me dat nog gaat lukken. En zo niet dan niet. Haha. Inmiddels miezert het stevig. Goed voor de planten. En ik zit droog. Dus. Maak het uit. In de trein praat ik met een andere henro. Een vrouw uit japan. Ze is ook net rond. Ze heeft er 15 jaar over gedaan. Elke jaar een stukje. We feliciteren elkaar met het behaalde resultaat. Op station nemen we afscheid. Nu ga ik eerst eens kijken of ik nog een kamer kan ritselen voor vannacht. Ik kom uit bij het hotel waar ik de aankomende 4 nachten had geboekt dus das mooi. Ik heb voorlopig onderdak. Dan zijn er nog twee nachten over maar daar maak ik me nog geen zorgen over. En de laatste nacht die slaap ik op de airport. In een capsule. Bijzondere ervaring lijkt me dat. Maar vooral fijn dat ik dan al op de airport ben. Dan loop ik naar mijn begin hotel. En ga daar bagage ophalen die ik er had achtergelaten. Geweldig het wordt netjes gehaald ik hoef voor de opslag niets te betalen. O wat fijn gewoon in de avond weer een keer een spijkerbroek aan. Als ik alles heb mijn handen zijn nu wel echt vol loop ik naar de taxi. Het is niet heel ver maar ik vind dat ik teveel spullen heb om te lopen. De reservering is binnen mooi en ik krijg gelijk mijn sleutel. En ik moet weer lachen. Elke kamer die ik heb gehad in hotel was allemaal de laatste in de gang. En gaat niet op om te zeggen 1 persoonskamers liggen alleen daar. De hotels hier hebben veel eenpersoons kamers.

Morgen vanaf hier naar tempel 1 om de circel echt rond te maken.

Ik ga niet naar koyasan dit keer. Maar in de toekomst zeker. Ik moet het afmaken op dit eiland. Dat zegt mijn gevoel en dat volg ik.


Groeten,


Nanja

Nummer 88 is een feit

Tring tring de wekker staat om half 7. Gisteravond mijn tas gepakt. Gelukkig moesten mijn korte broeken eruit want mijn tas zit echt vol en zelfs voor twee korte broeken is geen plaats meer. Ook kreeg ik mijn drinkfles niet goed schoon dus die heb ik ook achtergelaten. Vanmorgen de laatste dingen aan mijn tas binden en ik kan op stap. Maar eerst ontbijten. Dat doe ik met brood en banaan. En natuurlijk een yoghurtje. Uitchecken en op pad. Ik neem de trein naar nagao station. Daar ligt tempel 87 bijna naast. Dus van daaruit start mijn tocht. Ik wandel parralel aan de grote weg maar over een rustig straatje. Ik ben een beetje zenuwachtig merk ik op. Ja niet heel gek vandaag komt de laatste tempel in beeld. Onderweg probeer ik er niet teveel aan te denken en dat lukt best aardig. Ik kijk vooral hoe de rijstvelden beplant worden. Kijk eens goed naar mijn stok, mijn maatje, mijn reddende engel, mijn kukai. Ik dacht dat er buien op het programma stonden vandaag maar er is geen druppel te zien. Zelfs weinig wolken. Het geeft niet ik ben blij. Al bende ik wel een handdoekje om mijn hoofd om het zweet op te vangen. Als ik zo'n 5 km onderweg ben kom ik bij de henrosalon. Ik ga er naar binnen. Tis een soort museum en je kan er even uitrusten. Ik krijg heerlijke warme thee. Ze vragen weet je het echt zeker en ja weet het echt zeker. Dan krijg ik de vraag of ik formulier in wil vullen. Ik wordt geholpen omdat het in Japans staat. Dan loop ik een rondje. Wat een mooie plek. Veel oude henro spullen. En hele gave tekeningen. Ook is er een maquette van het eiland. Met de tempels erop. Als je op knopje drukt van een van de tempels licht hij op. EEG leuk en mooi gedaan. Als ik terug kom van mijn rondje krijg ik een spervuur aan vragen op me afgevuurd. Wat ik van het eiland vind, waarom ik hem loop, wat ik van de mensen vind en de gastvrijheid. Er wordt gevraagd of ik wel osettai heb gehad. Als ik vertel dat ik zo dankbaar ben met alles wat ik heb gekregen. Van glimlach tot eten van high 5 tot geld. En natuurlijk mijn fluit. Als ze dat horen vragen ze of ik erop kan spelen. Ik zeg dat dat een klein beetje lukt masr dat ik zelf didgeridoo speel. Daar hadden ze nog nooit van gehoord dus ik heb daar even zitten spelen. Een filmpje en foto verder werd er gevraagd of ik ook op de fluit wilde spelen. Dat doe ik. Het gaat in het begin wat stroef maar dan komt het geluid. Haha ze worden gek. Volgens mij hadden ze dat niet verwacht. Dan schenkt er iemand nog een kopje thee in en is een ander gaan kijken op internet naar de didgeridoo. Te leuk. Ook krijg ik dan een certificaat uitgereikt, krijg een speldje en een cd. Ik krijg kippenvel. Vanaf nu mag ik me ook ambassadeur noemen van deze pelgrimstocht. Ik wil de mensen wat geld geven maar dat willen ze niet aannemen. Wat ben ik trots en nu moet ik nog naar de laatste tempel. Als ik mijn spullen pak moet ik wel even vertellen welke route ik ga nemen. Ze zijn een beetje bezorgd. Als ik vertel over de weg te gaan vinden ze het goed wensen me succes en zeggen me dag. Wat tof was dit. Zo nu nog 11 km. Beetje berg op tot 400 meter en wat dalen ertussen. Als ik net weg ben zie ik een bord met hoe warm het is. Neeeeee 25 graden. En ik moet klimmen. Maar ik moet zeggen het gaat best aardig. Ik had nog wat drinken ingeslagen en zorg dus dat ik onderweg genoeg vocht binnen krijg. Af en toe stop ik even om op adem te komen en mijn benen rust te geven. Ik loop dan wel over de grote weg het is er prachtig. Aan beide kanten volop groen. En de drukte met auto's valt me alles mee.ik krijg onderweg twee keer een fles thee van de auto's die me voorbij reden. Zo fijn en tof en van een werkman langs de weg kreeg ik een blikje koude koffie. Ook dat ging er gewoon in. Vocht is vocht. Wel weggespoeld met wat cola. Als ik in de buurt van de tempel kom wordt het drukker en drukker. En ik ik loop met een big smile rond. Ik ben trots. Trots dat ik dit heb bereikt. Trots op iedereen die me geholpen heeft dit te bereiken. Dat is van mensen hier in Japan maar ook in Nederland. Van mijn mama, zus en familie, hele lieve vriendinnen tot mijn psycholoog. Wat ben ik ontzettend blij met jullie. Wat fijn dat jullie in mijn leven zijn.

Tempel 88 straalt zelfvertrouwen en energie uit. Ik ga dan ook eerst op een bankje zitten. Maar eerst een foto. Ik vraag iemand een foto van mij te maken. En ik juich. Ik moet juichen het gaat vanzelf. De vrouw die de foto maakt moet lachen en feliciteert me. Dan toch echt dat bankje. Even bijkomen. Even uitwasemen. Even alles laten bezinken en op me in laten werken. Het is zover. De 88 tempels zijn gedaan. Nog 1 te gaan en dan is de circel rond.

Het is echt een komen en gaan van mensen bij deze tempel. Echt druk gewoon. Ik wacht wat af tot het iets rustiger is en dan doe ik mijn rondje. Als ik mijn stempel heb gehaald weer een big big smile en bedank de man die mijn stempel heeft gezet wel 100x. Hij moet lachen. Weer zo'n mafkees denkt hij vast. Haha. Dan een rondje foto's. Dan krijg ik van een jonge jongen de vraag waar ik vandaan kom. Ik raak met hem en zijn ouders aan de praat. Ze vinden het geweldig. Zijn zeer geïnteresseerd en vragen waar ik heen ga. Nou zeg ik ongeveer km of 8 is een onsen en daar wil ik heen. Ze vragen of ik gereserveerd heb. Nee zeg ik maar hebben ze geen plaats zet ik mijn tent op in die buurt. En ga ik me wel lekker soppen. Ze stellen voor dat ze mij brengen. Nou das mooi meegenomen. Ik vind het goed. Erg lieve mensen ook weer. Ik heb echt heel de weg super leuk gesprek met de zoon. (Ja en alweer hun namen vergeten stomme trut die ik er ben). Gaat over mijn favoriete eten in Japan tot de landen die ik bezocht heb. Als we er zijn vraag ik nog een foto. Geef mijn naamslip en bedank ze hartelijk. Ik zwaai ze uit en loop naar binnen. Op hoop van zegen. Als ik vraag naar een kamer is dat oke. Yeahhhhh. Blij blij blij. Dan ga ik gelijk wat eten. Ik heb trek gekregen.

Als ik het op heb ga ik weer richting mijn kamer voor mijn blog. Het gevoel dat ik nu echt bijna rond ben moet nog even in zakken. Maar kan jullie nu al zeggen. Dit is een ervaring om nooit te vergeten.


Groeten,


Nanja

Bezoek aan een schitterende tuin

Mijn laatste dag ik takamatsu. Ik heb afgelopen dagen geprobeerd contact te krijgen met kimie. Een vrouw die ik eerder tegen kwam op mijn reis. Haar oudelijkhuis is hier in takamatsu en misschien konden we elkaar ontmoeten. Dit is helaas niet gelukt. Vandaag niet heel veel op de planning. Ik wil naar ritsuri garden (dat ligt vlak bij mijn hotel en ik wil nog even aan het water zitten.

Als eerste ga ik naar de garden. Het is er al druk als ik aankom. Ik koop een kaartje en krijg een Engelse beschrijving mee. Daar staan twee routes in en nog wat weggetjes die niet op de routes liggen. De tuin is echt mooi. Met bomen van wel 100 jaar oud, vijvers, een kleine waterval, mooie grote vissen en we hebben een strak blauwe lucht. Hoe lekker is dat. Tis zelfs echt warm. 25 graden. Ik dool wat rond in de tuin ga op bankjes zitten die ik tegenkom. Ik luister naar de fluit concerten van de vogels, de kwakende kikkers. Zo leuk om te horen hoe ze elkaar proberen te overtreffen. Qua geluid. Soms loop ik maar 100 meter verder voordat ik weer op een bankje beland. Nu zit ik vlak bij het watervalletje. Ik sluit mijn ogen en hoor nog alleen het geluid van het vallende water. Jemig wat fijn. Ik zit zeker 20 min zo voordat ik weer verder ga. Ik neem de paadjes die rustig zijn. Je hoort kinderen spelen op de achtergrond. Sommige voeren de vissen en de duiven. Ze verkopen er speciaal voer voor.

Ik neem door heel de tuin foto's maar later kom ik erachter dat mijn telefoon niet alle foto's heeft geladen maar dan ben ik er al weg. Maar ik heb zeker een paar mooie en de rest zit gefotografeerd in mijn hoofd. Na 4 uurtjes verlaat ik de tuin nadat ik nog een kleine blog heb gemaakt voor mijn neefjes en voor een dochter van een lieve vriendin.

Dan ga ik via de winkelstraat richting de ferry plaats. Als ik langs de Starbucks loop vind ik het tijd voor een koffie caramel frappè. Hij smaakt goed. Dit is de enige wijze waarop ik koffie lekker vind. Ik stuur mijn vlog door naar mijn zus en vriendin zodat die ze aan de kids kunnen laten zien. En kijk wat nieuws.ik kom er ook achter dat niet alle foto's goed op mijn telefoon zijn gekomen. Heel even twijfel ik zal ik terug gaan. Maar waarom. Ik heb foto's, ik had een geweldige morgen en het zit in mijn hoofd. Nee ik doe het niet.

Dan ga ik naar de aanlegplaats voor de ferry. Het is er heerlijk in het zonnetje. Ik kijk wat bootjes en ga daarna beginnen aan mijn blog. Het is een komen en gaan van de boten en elke keer als er een komt of weggaat stop ik met typen om te kijken. En dan uit het niks steekt er een aardig briesje op en komen er meer wolken in de lucht. Zullen de voorspellingen voor morgen waarheid worden denk ik dan. We gaan het zien. Het zonnetje schijnt nog wel en ik blijf zo lang mogelijk zitten. Om even voor 4 loop ik naar de trein. Even makkelijk doen. De lucht ziet er dreigend uit en wil vandaag wel droog blijven. Als ik op mijn station uitstap rijdt er net een bus vol schooljongens langs. Ze kijken me aan draaien zich om en gaan praten met elkaar. Als ze weer kijken zwaai io uitbundig met een grote glimlach op mijn gezicht. De jongens roepen hard door het open raam gedag. Dan rijden ze verder. Als ik om kijk kijken zij ook nog naar mij. En ik zwaai nog een keer uitbundig. Vandaag was het druk in de stad. En ik had idee dat ik de enige buitenlander was. Totaal niet erg. Als ik bij mijn hotel kom ga ik eerst nog even naar het bakkertje koop er wat lekkere brood dingen en daarna ga ik naar mijn kamer. Mijn tas alvast weer inpakken voor morgen.

Ook moet ik verzinnen of ik nog een plu ga scoren. Ze geven buien op en mijn vorige plu heb ik ergens achter gelaten voor iemand die hem nodig had. Ik had hem ook maar gekregen. Of ga ik in mijn poncho lopen. Heb nog even om er over na te denken.


Ik weet dat vandaag 4 mei is dus ik ben vandaag ook twee minuten stil om 8 uur.




Groeten,


Nanja

De laatste tempel is in zicht

Zo daar zit ik dan. Nog 1 tempel om alle 88 gedaan te hebben. En nog 2 om het cirkeltje rond te maken.

Vandaag sta ik iets eerder op en ontbijt met twee boterhammen met ham. En een flesje koude thee. Als dat er allemaal inzit loop ik richting trein. Ik stop op het perron waar ik gistermiddag ben ingestapt. Zo loop ik vandaag toch nog de nodige km. Als ik de trein uitstap vind ik de lucht wat scherp en het is wat benauwd. De zon is er maar ook een sluimer wolkendek. Ik begin te tippelen op gemak je. Kijk wat rond loop lang de grote weg dus veel auto's. Mar eigenlijk kan me dat niet zoveel schelen. Ik kijk een beetje naar de kentekens, de doms rare kleuren van een auto maar wat ook opvalt is dat alle auto's hier zo glimmen. Zal iedereen elke avond zijn auto poetsen vraag ik me af. Want wasstraten heb ik nog niet veel gezien. Welgeteld 1. Over heel mijn reis. Als ik bij tempel 86 aankom wordt ik verrast. Een groene drukke oase met overal wel wat. Ik wordt door een meneer meegenomen naar een bijzondere plek met allemaal stenen. Schitterend. Het ligt een beetje achteraf en weet niet of ik zo vrij was geweest om daar zelf heen te lopen. Ik blijf er even zitten en kijken. Dan loop ik naar de hoofdtempel zoek een bankje ga daar even zitten. Als het langzaam wat drukker wordt doe ik snel mijn rituelen en ga mijn stempel halen. Nog heel even zoek ik het bankje voordat ik weer op pad ga. De volgende tempel ligt 7 km verderop. Ook hiernaartoe een lange weg. Ik drink wat en ga op stap. Tijdens mijn wandeltocht naar tempel 87 droom ik wat weg. Denkend aan mijn Starbucks maatje hoe zal het met hem zijn? Aan ono waar ik zulke mooie gesprekken mee had en waar ik heerlijk mee heb geluncht. Maar ook aan moeder en dochter uit Taiwan. Zullen ze al klaar zijn. Heel langzaam komt het besef dat er bij mij ook echt een einde aan zit te komen. Dan zie ik 2 km voor de tempel een klein bergje met een Japanse vlag op de top. Daar is de top bereikt maar wat is mijn top. Is dat als ik bij tempel 88 ben of terug ben bij 1. Of is die top er nog niet. Vragen waar ik nog geen antwoord op kan geven. Het laatste stukje loop ik langs rijstvelden die net zijn gepland. Mooi om te zien. Het is vandaag niet druk met wandelaars. Onderweg zie ik niemand.

Als ik bij tempel 87 aankom ben ik ligt teleurgesteld. Tis een grote open vlakte waar voor de twee tempels ook auto's geparkeerd kunnen worden. Ik geloof dat ik dit even op me in moet laten werken. Als ik een bankje zoek zakt het teleurgestelde gevoel en zie ik hoe mooi de tempel gebouwen zijn. Mooi met details. Elke tempel is anders. De een spreekt je iets meer aan dan de ander. Maar ook voor iedereen zal het verschillend zijn welke tempel hij of zij mooi vind. Ik mag niet klagen ik heb tot nu toe schitterende dingen gezien. Van tempel 1 tot hier 87 hebben ze allemaal hun eigen sfeer. Een eigen identiteit. Mijn les is wel geweest vandaag ga niet af op het eerste gezicht maar beleef en voel. Dan zie je dat alles op zijn plaats valt en ook deze tempel weer bijzonder maakt.

Als ik een poosje heb gezeten en er wat meer wolkjes komen ga ik mijn rituelen doen haal mijn stempel en loop richting de trein. De trein staat op punt van vertrekken. Ik mag nog mee maar ik zeg dat ik de volgende wel neem. Ik heb geen haast en wil me ook niet haasten. Als ik in de trein zit moet ik even denken aan mijn trein rit van gister. Daar zat echt een leuke knappe japanner in de trein die je zo plat op de bakkes zou willen pakken. Maar helaas hij had een mondkapje voor dus dat ging niet. Haha.

De trein is vrij leeg. De conducteur loopt wat heen en weer en zorgt dat hij op tijd bij zijn microfoon is om het volgende perron aan te kondigen. Bijzonder hoe netjes ze zijn en iedereen goede dag wensen als ze instappen. Als io op mijn station ben stap ik uit en loop op mijn gemak naar mijn hotel. Tijd voor de was. Alles gaat erin op twee kortebroeken na. Die zijn stuk en gaan de prullenbak in. Helaas ook mijn geliefde palmbomen korte broek. Gelukkig heb ik net voordat ik vertrok uit Nederland nog een derde korte broek in mijn tas gegooid dus zit gelukkig niet zonder.

Morgen nog relaxen in de stad en dan vrijdag waarschijnlijk naar tempel 88.


Groeten,


Nanja

Ik wordt wat lui

Ik wordt wat lui!! Al beweeg ik wel enzo mijn bed ligt in de ochtend toch wel erg lekker. Ik sta dan ook pas om iets voor negen op. Mijn plan is duidelijk mijn tas staat klaar dus na een douche en het eten van een banaan ga ik op stap. Richting de trein. Ik koop een kaartje en de trein komt er gelijk aan. Op het volgende station moet ik overstappen op een andere lijn. Ik vraag daar aan de conducteur waar ik moet zijn en die wijst me de weg. Het is een stukje lopen naar dat perron. Niet erg. Er liggen ook van die rol banden zoals op Schiphol. Maar die sla ik over. Even die spieren al wat wakker maken. Op het perron koop ik nog een watertje en wacht op de trein. Dan komen er een opa en oma met hun twee kleinkinderen van een jaar of 2 en een van 4 denk ik. Geweldig. Ze krijgen alles voor elkaar. Kijken me met grote ogen aan en als ik terug kijk met een lach worden ze een beetje verlegen. Te leuk. Dan komt de trein. Voor hij vertrekt moeten we nog een kleine 10 min wachten. Het is niet zo druk dus heb een mooie zit plek. De banken zijn gelukkig zacht wat mijn zit botjes zijn iets gevoelig na mijn fiets avontuur van gister. Als de trein op station gearriveerd is waar ik eruit wil stappen ook de opa en oma met hun kleinkinderen uit. Ik zeg ze gedag en geef de kinderen een high 5. Dan gaan we richting tempel 84. Bergje op. Zo strakke kuiltjes heb ik. Onderweg rek en strek ik wat en doe de oefeningen voor mijn heup en rug. Als ik een bankje tegenkom ga ik even rusten en drink wat. Dan komt er een vrouw langs gelopen en daar krijg ik een hand vol snoepjes van. Deze deel ik onderweg met een mede henro. Het bergje op is na paar dagen rust weer even een beetje afzien. Maar als io eenmaal in het ritme zit gaat het aardig. Als ik boven kom wordt ik beloond. Zalige tempel. Wat een rust ondanks dat het er erg druk is. Ik zoek een bankje in de zon, zet daar eerst mijn tas neer en ga mijn rituelen doen. Op mijn gemak. Ik ben vandaag een van de weinigen die de hartsutra ook oplees. Er komen zelfs mensen naar me toe om te vragen of ik dat altijd doe. Ik beantwoord met ja. En zeg dan bij elke tempel 2 x. Ze vallen bijna achterover en vragen het hemd van mijn lijf en willen graag mijn boekje zien. Ik geef ze die en geef wat uitleg. Ze vinden het erg bijzonder. Zelf doen ze het niet misschien daarom vinden ze dat bijzonder. Dan vraagt er een jong meisje die erbij is waar de anderen zijn. Ik moet lachen en zeg dat er geen anderen zijn en dat ik dit alleen doe. Ze kijkt haar moeder aan en zegt dan ze vertaalt het later. Ik mag niet alleen van mijn ouders maar jij doet het gewoon. Ik vraag haar naar haar leeftijd. Ze is 16. Dan zeg ik haar kijk er maar nasr uit dat je dit in de toekomst best alleen kan doen. Maar een paar jaartjes ouder is best verstandig. Haar moeder lacht en zegt zo dan hoor je jet van een ander. Ze bedankt me. Ik vertel het meisje dat ik 13 jaar heb rondgelopen met idee dat ik dit ging doen en dat nu pas de tijd daarvoor was. Dus wacht is mijn advies de juiste tijd breekt vanzelf aan om dit te gaan doen. Het meisje wil graag mijn naam en mailadres. Dat geef ik haar. Dan pakt ze haar portemonnee en pakt er 1000 yen uit en geef het aan mij. Ik wil het afslaan maar daar is geen sprake van gemaakt. Ze zegt dit is een osettai. Speciaal voor jou en om je te bedanken voor je advies. Haar moeder glimlacht. Met dit meisje kim komt het echt wel goed. Als we afscheid nemen kijk ik op mijn klokje. Ja wat doe ik als ik blijf zitten weet ik niet of ik alle tempels haal die ik wilde doen. Toch gun ik mezelf nog even lucht en adempauze. Drink wat en geniet van het zijn. Na een half uur pak ik mijn spullen. Dan komt er net een schoolklas voorbij gehobbeld. Er zijn er meer aan de andere kant van de tempel. Ik ga nasr de weg en geniet nog van het uitzicht over het dal. Dan begin ik te lopen en al snel bedenk ik me dat ik de verkeerde weg heb. Nou ja. Ik kom vanzelf waar ik wezen moet. Na wat mooie uitzichten kom ik bij het pad. Oke wat doe ik. Ga ik verder via de weg of neem ik het pad. Dalen is niet mijn sterkste punt maar ga toch voor het pad. Leuke afdaling flink wat wortels en stenen maar goed te doen. Als ik bijna beneden ben zie ik iets voor me weg glippen. Ik stop even en kijk goed. Ja ja ik heb het goed gezien de eerste slang. Als ik een stap zet schiet hij weg. Helaas ook ik heb hier geen foto van.

Ik was al bang dat ik syl moest teleurstellen dat ik geen slangen tegen was gekomen. Ze had me immers ervoor gewaarschuwd.

Als ik weer op het asfalt ben gaat het lekker rap. Onderweg koop ik nog wat te eten en eet dat op op een bankje in het zonnetje. Een grote bak yoghurt een sinaasappel en een stukje vlees. Ik kan er weer tegenaan.

Dan verder richting tempel 85. Ook op een heuvel. Er gaat een soort van kabelbaantje naar toe en gun mezelf dat. Ik betasl maar ongeveer de helft. Das mooi meegenomen. Het is meer een treintje die omhoog gaat zoals de achtbaan in de Efteling. Niet heel veel te zoen onderweg maar ach wat maakt het uit. Boven is het een klein stukje lopen nasr de tempel. Ik krijg er kippenvel. Weer zo fijne plek. Mooi mooie gebouwen mooie beelden. Veel groen. Als ik mijn rituelen heb gedaan en mijn stempels ga halen dan zeg ik de man van het stempel kantoor dat ik het een schitterende plek vind. Het is er echt sereen. Ik pak een bankje en ga nog even zitten. Dat heb ik wel verdiend. Als ik het tijd vind om te gaan is jet al 4 uur. Niks aan de hand maar tempel 86 haal ik echt niet meer voor 5. Dan besluit ik op mijn gemak naar het kabelbaantje te lopen. Als ik het winkeltje binnen loop krijg io een glaasje sakuramatcha thee. Geweldig!!!! Ik drink het koud maar is ook warm te drinken. Je kan die thee daar natuurlijk ook kopen en dat doe ik dan ook. Dit laat ik niet aan mijn neus voorbijgaan. Hoe ik het in vredesnaam allemaal in mijn rugzak ga krijgen voor de laatste tempel zie ik dan wel weer. Ook krijg ik daar twee schildpadjes. Als osettai. Zo schattig. Dan met de baan naar beneden. Ik ben de enige die instap en ga voorin zitten naast de jongen die hem bediend. Van hem kreeg ik ook de thee. We kletsen wat en hij vraagt of ik alle tempels doe. Als ik ja zegt vraagt hij lopend. Ik antwoord met ja. Dan maakt hij een diepe buiging. Haha. Als we beneden zijn zeg ik hem gedag en koop ik nog wat drinken uit de automaat. Dan komt hij aangerend met nog wat lekkers. Te aardig. Ik bedank hem weer en ga dan richting trein. Ik heb de trein van rond 5. Het voorloopt voorspoedig. Een keer overstappen en dan ben ik er al. Ik loop gelijk door naar de grote supermarkt voor brood en ham. En yoghurt. Ook komt er stiekem nog een grapefruit drankje in mijn wagentje. Ik heb het verdiend. Nou morgen naar tempel 86 en misschien ook 87. Het einde is echt in zicht.


Groeten,


Nanja

Fietsen

Vandaag had ik plan opgevat om een fiets te huren bij het station en dan naar tempel 84 te gaan. Die ligt op een bergje maar dat moet ik kunnen redden. Na lekker ontbeten te hebben ga ik om half 10 richting station. Daar vraag ik of ik een fiets kan huren. Ik moet een formulier invullen met naam, waar ik logeer, geboortedatum enz. Ze willen ook mijn paspoort om het te controleren. De een controleert de ander pakt de fiets. Zetten het zadel in de hoogste stand helpen me bij het poortjes. Voor 6 uur kost het 100 yen. Echt geen geld. Dan vragen ze nog wat ik ga doen en vinden mijn plan ambitieus. Omdat het toch zeker een klein uur fietsen is. Daar moet ik om lachen en zeg dat we in Nederland veel fietsen. Dan zeg ik de heren gedag en ga op pad. Ik vind mijn achterband een beetje zacht dus die ga ik nog ergens op laten pompen. Maar eerst een kopje thee drinken. Bij de Starbucks. Tis er druk. Veel mensen die er zitten te werken. Mooie plek met goede koffie, gratis wifi en genoeg lekkers. Ik hou het bij een kopje thee. Ik geniet ervan en ga daarna op pad. Eerst nog even mijn band op laten pompen bij het volgende station. Daar wordt ik fijn geholpen. De man is aardig doet zijn best en pompt beide banden nog een beetje op.

Dan ga ik echt onderweg. Ik heb mijn route uitgestippeld. Beetje door kleine straatjes en af en toe stukje langs de grote weg. Als ik 1km onderweg ben denk ik al dat het een zwaar dagje gaat worden. Hoezo zou je zeggen nou die fiets is echt geschikt voor Japanners maar zeker niet voor een Hollandse grote meid van 1.81 . haha. Lijkt wel of ik bijna op de grond zit zoals bij een crossfiets. Toch trap ik lekker door maar tempel 84 zit er echt niet in op deze fiets. Als ik een brug over moet moet ik afstappen omdat ik geen kracht kan zetten. Ik moet er echt om lachen en het zou me niets verbazen als de Japanners die ik tegen kom dat ook doen.

Het is wel tof. Ik kom op plaatsen waar ik anders nooit zou komen. Op een gegeven moment stop ik om wat te drinken. Ga op een bankje zitten en bedenk me dan ineens dat ik mijn paspoort helemaal niet terug heb gehad. Shit!!!!!! Ik drink snel en spring weer op mijn fiets naar het dichtst bij zijnde station. Daar vraag ik of ze willen bellen naar station voor mijn paspoort bij de fietsverhuur. De vrouw is super aardig. Geeft me wat lekkers en gaat bellen. Dan een tweede gesprek. Ik krijg alle verontschuldigingen van de fietsenstalling bewakers/verhuurders. Ze zijn vergeten mijn paspoort terug te geven en hebben het afgegeven in mijn hotel. O gelukkig. Ik kan de vrouw wel kussen. Al had ik ook niet verwacht dat ik hem zomaar kwijt zou zijn. Daar is het het land niet voor. Ik fiets nog een stukje door. Op mijn terugweg ga ik even badderen bij de onsen. Geen hele bijzondere onsen maar wel echt zalig water. Er is een wat dieper stukje. Tot net boven mijn middel en daar doe ik oefeningen voor mijn heup en rug. Dan ga ik naar buiten en ga in het buiten bad zitten. Met mijn gezicht in de zon. Zalig!! Op een gegeven moment komt er ook een Japanse vrouw buiten zitten. Te grappig ze begint een heel verhaal in het Japans. Ik begrijp er echt totaal niks van. Op een gegeven moment heeft ze het door en moet dan hard lachen. Ik probeer haar met handen en voeten uit te leggen dat ik de 88 tempels doe. Dat begrijpt ze en vraagt alleen. Ik zeg ja. Dan vraagt ze of zo begreep ik het wat ik er van vond. Weer met handen en voeten zeg ik dat het geweldig is. Dat shikoku erg mooi is. De mensen er aardig en de tempels schitterend. Dat begrijpt ze en voelt zich vereerd. En bedankt me. Te grappig gesprek als ik er zo aan terug denk. De vrouw gast dan weg en ik blijf nog even zitten met een smile op mijn gezicht. Dan ga ik nog even binnen het water in. Eerst het ijskoude bad en daarna nog in het hele warme.dan vind ik het genoeg en ga me aankleden. En denk dan dat ik dat eind nog terug moet ook. Haha. Tis echt niet te doen maar heb er lol in en een zere kont van.

Ik doe het op mijn gemak en als ik een brug afga trap ik wat extra bij. Ik ben een volleerd fietser hier in het Japanse. Tis goed opletten wat ze rijden hier aan de andere kant. Maar alles gaat goed. Ik stop nog even om wat te drinken en rij daarna nog even naar het water. Zalig. Echt waar. Weer een top dag met een heerlijk zonnetje. Dan ga ik op mijn gemak mijn fiets terug brengen. Nou als ik aankom komen de mannen aangestormd. Excuseren zich duizend keer. Geven aan dat mijn paspoort echt bij mijn hotel is. En dat ze gebeld waren. Ik bedank de heren en ben dolblij dat hij niet weg is. Onderweg heb ik wat lekkers gekocht voor de mannen. Ze willen het niet aannemen omdat het hun schuld was. Ik zeg dat ik ze dankbaar ben dat hij niet kwijtbis en dat ik dat speciaal voor hun had gekocht. Bij Gods gratie nemen ze het aan en zeggen als ik aankomende dagen nog een fiets wil dat ik dan naar ze toe moet komen. Ik zeg het niet maar denk het wel. Ik denk dat ik geen fietsje meer ga scoren. Vandaag bijna 25 km weggetrapt op dat fietsje. Ik ben er wel klaar mee.

Dan loop ik naar mijn hotel. Koop nog iets te drinken en als ik bij de receptie aankom geven ze gelijk mijn paspoort. Gelukkig. Ik heb hem weer!!! Dan nasr mijn kamer en FF uitpuffen.

En morgen dan echt naar tempel 84 met de trein en benenwagen.


Groeten,


Nanja

Heerlijk dagje aan het water en in het park

Een echte echte rustdag vandaag.

Gister heb ik besloten om via de stad naar de aankomst plek van de ferry's te gaan. Daar lekker aan het water te zitten en dan naar het park.

Om half negen maak ik mijn eigen ontbijt je. Twee boterhammen met ham. En een yoghurtje. Zalig. Dan ga ik mijn tas leeggooien want ik wil mijn rugtas mee. Das makkelijker dan mijn tempeltas.

Als ik mijn rugzak leeghaal denk ik echt wat een zooi. Ik heb het allemaal gebruikt maar in de tussentijd zijn er ook wel wat dingen bijgekomen. Ik splits alles zoek het uit en leg het gesorteerd bij elkaar. Dan mijn rugtas pakken voor vandaag. Slaapzak, die kan ik evt gebruiken als kleed. Shirt met lange mauw voor de zekerheid voor als het zonnetje te fel wordt op mijn huid. Fles drinken, banaantje, tomaatjes geld en mijn brieven. Ik ga ze op mijn gemak nog eens lezen. En een schrift en een pen want ik heb mezelf wat huiswerk gegeven.

Om even 10 uur stap ik mijn hotel uit en loop richting stad. Onbedoeld kom ik bij een grote winkelstraat en kijk mijn ogen uit. Dure kleding zaken maar ook eettentjes. Schoenenwinkels, drogisterijen enz. Bijna op het eind staat een ambulance, zijn er allemaal medische mensen die bloeddruk meten bij mensen, reanimatie voordoen op poppen, en kinderen kunnen zich verkleden tot dokter. Ik loop er heen en geef een kleine donatie in een van de potjes. Ik wordt bedankt, willen alles weten wat ik doe in Japan maar ook voor werk. Ik vertel ook in het zkh te werken en dan vinden ze het extra tof dat ik niet zomaar voorbij loop maar ook wat aan ze geef. Ik Klets nog wat en dan loop ik door naar de ferry plaats. Ik zoek een plekje aan de kade rand op een soort van bankje en ga op mijn gemak je bootjes kijken. Er maken veel mensen gebruik van de ferry. Leuk om te zien en het is hier heerlijk aan het water. Het is echt strak blauwe lucht. En bijna geen wind. Na anderhalf uur loop ik een stukje verder naar de punt. Daar staat wel een flinke prak wind. Er zijn wat zeilbootjes op het water, er zijn twee jonge jongens die denk ik aan het leren zeilen zijn. Daaromheen wat motorbootjes die ze in de gaten houden. In de verte is een windsurfer aan de gang. Zo das wel tof. Even vraag ik me af of ik dat ook nog zou kunnen en dat wel een toffe plek is om te doen.

Dan raakt een van de jonge zeilers in de problemen zijn bootje slaat om en drijft af naar en tegen de kant. Hij krijg zijn boot maar niet goed om weg te kunnen varen. Dan komt er hulp. Ook zijn hulp lukt het niet en ze besluiten alles los te maken zodat ze achter de motorboot kunnen hangen. Geweldig tafereel. Het zeil wappert los en dan gaan ze met een touw aan de motorboot hangen. Wat er gebeurt is te grappig. Touw is verkeerd vastgemaakt boot komt dwars op de golven en slaat direct om. Dit gebeurt een keer of drie. Dan maken ze de boot anders vast en gaat het goed. Even verderop os een wat groter zeilbootje in de problemen. Met keren gaat het niet goed. Ze laten uiteindelijk de zeilen zakken draaien op het voorste zeil maar draaien dan door als ze het grote zeil er weer bij zetten. Haha nu liggen ze precies als voor deze actie. Ik moet zeggen de zee is echt wat ruw en er staat een flinke bries. Dus heel gek vind ik het niet. Dan loop ik een stukje verder naar de pier. Als ik daar geweest ben loop ik terug richting station. Daar is vast een winkel voor een ijsje. En ja hoor. Ik koop een kiwi waterijsje. Zalig. En eet hem op onder genot van een stukje live muziek. Piano en zang. Tijd voor het park. Ik moet 200yen betalen om er binnen te komen maar het is schitterend. Echt een mooi oud park. Met een ruïne van een kasteel. Als ik door de tuin in park ben gelopen zoek ik een bankje in de zon. Die zijn allemaal nog vrij dus ik kan kiezen. Ik heb een zalig plekje en ga er een voor een mijn brieven lezen. Zalig wat een diversiteit. Lachen, ontroering, bewondering wat iedereen op papier heeft gezet speciaal voor mij. Na mijn brieven begin ik aan wat huiswerk. Ik schrijf zo'n 6 pagina's vol. Als het kwart voor 4 is pak ik mijn tas en loop nog even naar het water. Het is echt nog zalig de zon schijnt nog en tis zo'n 25 graden. Met een aangenaam windje. Als ik bij het water aankom komt er net een ferry aan. Het is een drukte van jewelste maar op een leuke manier. Van jong tot oud van koffer tot rugtas allemaal verschillende soorten mensen.

Even verderop hoor ik kinderen plezier maken bij de fontijn. Ze spatteren met water en hebben de grootste lol. De ouders zitten eromheen. De meeste met een plu tegen de zon. Ik over denk mijn reis een beetje en laat althans probeer alles de revu te laten passeren. Wat een reis, wat een land, wat een structuur en discipline. Zalig!!

En dan vandaag in deze grote stad gezellig druk. Vriendelijke mensen mooie plekjes om te zitten. Ik ben een bofkont.

Om half 5 loop ik op mijn gemak terug naar mijn hotel. Weer genoten maar op een totaal andere manier.

Onderweg kom ik bij toeval een Indiaas restaurant tegen. Dat kan ik niet voorbij lopen dus eet daar ipv de noodles die ik in gedachte had.


Groeten,


Nanja

Een gekke grappige dag

Wat een gekke maar toch erg leuke dag. Ik sta rond 8 op en om kwart voor negen loop ik het hotel uit. Richting de trein. Ik ga vanaf sakaida station een stukje met de bus. Dat betekend eerst de ene tram lijn en vervolgens overstappen op een ander station op de andere trein. Dat gaat flitsend en alles sluit op elkaar aan. Als ik op sakaida station ben zoek ik de bus. Het is even wachten voordat de eerste bus komt en ik kan vragen welke bus ik moet hebben. De buschauffeur zegt stap maar in maar ik ga niet naar bushalte die jij vraagt maar wel daar in de buurt.

Dit doet hij allemaal in Japans begrijp er niks van maar dit maak ik eruit op. Als we al een tijdje onderweg zijn stopt de chauffeur. Stapt mee uit en wijst waar ik heen moet. Ik bedank hem en betaal. Maar jongens waar ben ik in vredesnaam. Ik weet het echt niet. Als ik een supermarkt zie ga ik er naar binnen. Koop er wat drinken en vraag waar ik ben aan de hand van mijn boekje. Het meisje wijst en eigenlijk ben ik best dicht bij de juiste weg. Gelukkig. Dan ga ik lopen. Het gaat vals plat omhoog. Meer vals dan plat. Als ik bij een rusthut je kom ga ik even zitten pak wat drinken en mijn boekje. Tis nog iets van een km maar wel flink stijgen. Ben benieuwd hoe het pad zal zijn. Als ik op pad ga en de bocht om draai zie ik lange traptreden die geleidelijk om hoog gaan. Nou dis te doen. Als ik weer een bocht maak schrik ik me te pletter. Haha. Hoeveel traptreden zijn dat. Na 100 stop ik met tellen. Ben net op gang. Dan komt er een soort van bocht. Ik denk dan nog dat ik er al bijna ben. Maar nee. Nog eens trappen. Ik moet er eigenlijk keihard om lachen. Wel mooi uitzicht en die trappen dat ga je hier wel leren dus het is eigenlijk een koud kunstje. Althans bijna. Dan kom ik bij de tempel. En wat denk je. Weer trappen. Maar de plek is prachtig. Ik besluit eerst te gaan zitten en wat te eten. Ik eet een half broodje en tomaatjes. Dan ga ik mijn rituelen doen en als ik de stempels in mijn boek heb ga ik nog even in het zonnetje zitten. Er komen verschillende mensen voorbij. Zo ook een echtpaar met een hond. Ze groeten en als ze terugkomen en ik zit er nog vraagt de vrouw in het Japans waar ik vandaan kom en of ik echt alleen ben. Ik knik beleeft en pak dan mijn spullen om te vertrekken. Dan vraagt de vrouw ben je lopend. En ik knik weer. Ze kijkt naar de lucht vraag waar ik heen moet en zegt haar man dat ik mee rij. Haha. Ik geloof dat ik dit wel fijn vind. Het is idd ineens flink bewolkt en het waait wat hard. Ik loop mee nasr hun auto en die wordt licht verbouwd voor mij. De hond gaat op de bijrijdersstoel ik mag daarachter zitten dan heb ik genoeg beenruimte en de vrouw komt naast me zitten. De man zit achter het stuur. De vrouw lijkt het wel gezellig te vinden al verstaan we elkaar nauwelijks. Ze pakt hasr telefoon en laat haar kleinkinderen zien. Die op vakantie zijn in Bali. Wat een schat van een mensen. Onderweg hebben we een paar druppels dat os al. Als we bij tempel 82 zijn vraag ik of ik een foto van ze mag maken. Dat mag en de vrouw wil ook graag met mij op de foto. Dan geef ik mijn naam slip aan haar met de extra tekst bedankt en ik wens jullie alle goeds. In het Engels. Dan lopen we samen naar de tempel. Weer wat trappen op en de vrouw zorgt voor mij. Ze vraagt of het gaat. Zo lief. Als we boven zijn wijst ze me de weg. Ik doe mijn ding bij de ene tempel dan stuurt ze me door naar de andere. Ik doe daar ook mijn ding en maak wat foto's. Als ik de trap afloop zit het echtpaar er nog. Ze wijst me het stempel kantoor en als ik klaar ben zegt ze ga je mee ook nog naar 83. Ik durf niet te weigeren en dat is maar goed ook. Ondertussen komt er nog een bekende aan. De jongen met 30 kg op zijn rug. Hij groet me gelijk en de anderen zijn verbaasd en willen een foto van hem. Dan gaan we weg. Als we nog net niet bij de auto zijn valt er een stortbui. En ik loop alleen in korte broek t-shirt en heb mijn tempeltas. Verder niks. Ik stap in en we rijden nasr de volgende tempel. Onderweg moet ik zo lachen. De hond wil wat aandacht dus legt zijn kop op been van de bestuurder. Die zegt dat hij weg moet en dat doet hij ook. Maar dan. Dan gaat hij bewegen op de stoel kijkt naar ons achterin kijkt nasr buiten en legt vervolgens zijn twee voorpoten op de arm van de bestuurder. Ik kan mijn lach niet inhouden. De vrouw corrigeert hem en dan gaat hij weer braaf af. Dit was te leuk!!! Als we iets verder rijden vergeet de man goed voor te sorteren. In nl zou je zeggen richting aanwijzer uit en er tussen kruipen. Masr nee we nemen gewoon de bocht gaan ergens een parkeerterrein op. Draaien daar en vervolgen onze weg. Het zonnetje schijnt weer.Ondertussen heb ik wel gezegd dat ik na deze tempel de trein verder pak naar mijn hotel. Toch wachten de man en vrouw tot ik klaar ben. En ik heb echt ruim de tijd genomen. Ook nu wijst ze me het stempel kantoor. Ik koop daar wat kleins voor deze mensen als bedankje. Van de vrouw van het stempel kantoor krijg ik snoepjes die alleen deze tempel heeft. Ik vind het zo leuk. Elke dag wordt ik wel op de een of andere manier verrast. Zo ook vandaag. En niet alleen met de auto rit en snoepjes ook weer met de tempels. Een voor een zijn het weer plaatjes. Als ik aan kom lopen wil de man en vrouw mij naar het station brengen. Ik zeg dat dat niet nodig is. Dit gaat allemaal met handen en voeten. Bij de auto neem ik afscheid. Bedank het echtpaar en geef ze het kleinigheidje. Ze zijn helemaal ontdaan. Ze kijken elkaar aan en de man zegt dan als eerst arrigato. De vrouw pakt mijn hand en bedankt me wel duizend keer. Loop dan nasr de achterbak van de auto en pakt nog wat drinken. Ze wijzen me de weg naar het station. Wat een aardige mensen waren dit. Dan loop ik op mijn gemak naar het station. Ik koop een kaartje nadat ik het gevraagd heb bij de balie. De man komt me helpen en wijst me het perron. En loopt mee. Hij verteld ook de tijd dat de trein komt. Mooi ik ga op het bankje zitten en in eens is de man er weer. Hij geeft me een folder van deze trein routes en daar staat ook wat extra info in over de stad. Ik ben hem dankbaar en hij wijst me hoeveel stations ik moet voordat ik eruit moet. Te leuk en aardig toch. Dan komt de trein en ik stap in. In de trein lees ik de folder en zie dat je op verschillende plekken bij station fietsen kan huren. Das wel een leuk idee voor aankomende dagen. Want ja na vandaag loop ik weer iets voor op schema. Als ik op mijn station ben stap ik uit en loop richting mijn hotel. Ik ben nog geen 50 meter op weg en ik zie een bekende. Hij zwaait. En komt naar me toe. Het is Paul de Australiër. Hij verteld dat hij alle tempels heeft gehad. Gister heeft hij het afgerond. En hij was een beetje verdrietig dat het zeg maar klaar was. Althans bijna want hij gaat nog naar 1. Ik ga dat ook doen. Ik krijg kippenvel als hij verteld dat hij klaar is. Ongelooflijk. Hij vraagt nasr mijn plannen en ik zeg hem via de buitenkant naar 88 te gaan. Verstandig besluit zegt hij. Was echt pittig. En ik had mijn rugzak gelukkig niet bij. Vertelde hij. Dan ben ik zeker blij. Dan verteld hij dat hij een paar crocs gekocht heeft. Hij kan niet wachten om ze aan te doen en zijn wandelschoenen uit. Haha. Ik ken dat gevoel maar ik heb wel paar andere schoenen in mijn tas. Dan nemen we afscheid met een omhelzing en wensen elkaar nog succes. Hij met laatste stukje naar 1 en zijn vrouw komt naar Japan om samen nog naar Tokio te gaan. En hij wenst mij succes met de laatste tempels. Wat bizar dat we elkaar dan toch weer treffen in deze grote stad. Ik loop vrolijk door naar mijn hotel en besef me maar al te goed dat het niet heel veel tempels meer zijn.


Morgen ga ik door de stad hobbelen.


Groeten,


Nanja